«Ήταν
μια καταπληκτική ηθοποιός
και
στο δράμα και στην κωμωδία,
ήταν
έξυπνη,
είχε
απίστευτο χιούμορ
και αυτοσαρκασμό,
ήταν
η φιλενάδα
μου…
Η
αγαπημένη μου φιλενάδα,
και
μου λείπει τόσο πολύ πάντα…»
 |
Marinella and Aliki
Vougiouklaki at the premiere of the Greek
play “Efthimi chira (The merry widow)”,
directed by Takis Vougiouklakis, at the
“Aliki” Garden Theatre in Athens, on June 17, 1983.
|
Στις
23 Ιουλίου συμπληρώνονται είκοσι χρόνια
από την ημέρα που «έφυγε»
από τη ζωή η Αλίκη
Βουγιουκλάκη
(1934
- 1996) και η
Μαρινέλλα διηγήθηκε
στον δημοσιογράφο Βασίλη Μπουζιώτη δυο
ξεχωριστές ιστορίες με την αξέχαστη
Ελληνίδα πρωταγωνίστρια. Η συνέντευξη
έγινε στις 8 Ιουλίου και κυκλοφόρησε
στο ένθετο περιοδικό «Reallife»
της εφημερίδας «Realnews»,
την Κυριακή 17 Ιουλίου 2016.
«Από
το '60 που γνώρισα και αγάπησα την Αλίκη
ήμασταν πάντα μαζί -μέχρι και το τέλος,
στο νοσοκομείο… Φίλες καρδιάς ήμασταν.
Ζήσαμε τόσα πολλά μαζί -και πώς να
ξεχωρίσω μνήμες; Θυμάμαι τα πάντα. Και
γέλια και χαρές και γλέντια και ξενύχτια
και εξομολογήσεις και δάκρυα και πίκρες,
αλλά τα κρατάω για εμένα όλα αυτά… Μια
- δυο εικόνες θα σας πω. Θυμάμαι έντονα
τα καλοκαίρια μας στον Θεολόγο -στο
εξοχικό της. Ήταν απέναντι από το δικό
μου, στο οποίο δεν έμεινα σχεδόν ποτέ.
Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε “Έλα
χριστιανή μου να φάμε και να τα πούμε!”.
Πήγαινα, κάναμε μπάνιο, ξαπλώναμε σε
ένα πλακόστρωτο που 'χε και τα λέγαμε.
Κατέβαζε μόνη της σε μεγάλους δίσκους
ουζάκια και μεζεδάκια -δεν έχω δει πιο
φιλόξενο άνθρωπο, κι' εκεί και στο σπίτι
της στη Στησιχόρου, που μας μαγείρευε
με αγάπη… Ήταν άβαφη. Πόσο όμορφη -σαν
μπουμπούκι. Με το ψάθινο καπέλο της.
Λέγαμε για δουλειές, αλλά κυρίως λέγαμε
για τα προσωπικά μας… Με ρωτούσε σαν
παιδί. Ήταν καλή φιλενάδα -ό,τι λέγαμε
έμενε πάντα μεταξύ μας, σαν να είχαμε
δώσει όρκο σιωπής. Γινόταν θυσία για
τους φίλους της -και ας την πρόδωσαν
πολλοί. Δεν θέλω να μιλάω για αυτά.
Προδόθηκε και πόνεσε από συμπεριφορές
υποτιθέμενων… φίλων και αντρών. Τι άλλο
να σας πω; Ήταν μια καταπληκτική ηθοποιός
και στο δράμα και στην κωμωδία, ήταν
έξυπνη, είχε απίστευτο χιούμορ και
αυτοσαρκασμό, ήταν
(σ.σ. σταματά για λίγο) η
φιλενάδα μου… Η αγαπημένη μου φιλενάδα
και μου λείπει τόσο πολύ πάντα. Να σας
πω κάτι αστείο που είχε συμβεί; Είχαμε
βγει για φαγητό και όταν ήρθαν οι
κατάλογοι δεν… βλέπαμε τίποτα. Μικρά
τα γράμματα
(σ.σ. γελά). Πάω
να βγάλω τα γυαλιά και μου λέει “Είσαι
τρελή, δεν βλέπεις εμένα που δεν τα βάζω;
Βάλ' τα μέσα, που θα μας δούνε με γυαλιά
να… χαρούνε”
(σ.σ. γελά). Παίρνει,
λοιπόν, τον κατάλογο, έρχεται το γκαρσόνι
και της λέει “Κρατάτε ανάποδα τον
κατάλογο”. Γυρίζει, λοιπόν, και του λέει
με περιπαιχτικό ύφος “Το έκανα επίτηδες
για να δω αν θα το καταλάβεις και θα με
διορθώσεις”. Έπειτα που έφυγε, γύρισε
και μου είπε “Μα καλά, ούτε ότι τον
κράταγα ανάποδα δεν είδες;”. Κλάψαμε
από τα γέλια. Πώς γελάγαμε με την Αλίκη
μου… Πόσο πολύ. Και πώς πέρασαν είκοσι
χρόνια… Συναντηθήκαμε προ ημερών με
τον επίσης αγαπημένο φίλο της και φίλο
μου Σταμάτη Φασουλή, για την παράσταση
που θα κάνουμε με τον Τάκη Ζαχαράτο στο
Παλλάς τις γιορτές, και του λέω “Πόσα
χρόνια έχουν περάσει που έφυγε η Αλίκη;
Είκοσι χρόνια.” Μείναμε βουβοί… Είκοσι
ολόκληρα χρόνια».
Ακολουθήστε μας:
·
FACEBOOK
·
YOUTUBE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου