/articles_and_reviews_about_Marinella
 |
| Photo credit: Tassos Vrettos © 2005 |
Updated: May 19,
2021
“Marinella
from Greece knocks audiences in Athens clubs. Carries enchantment in
her songs and the warmth of the sun in her voice.
(Η
Μαρινέλλα από την Ελλάδα κυριαρχεί στη
νυχτερινή Αθήνα. Μεταφέρει γοητεία στα
τραγούδια της και τη ζεστασιά του ήλιου
στη φωνή της.)”
HENRY
JOHNSTON για
το Αμερικάνικο περιοδικό «Billboard», στις
24
Οκτωβρίου 1970,
με
αφορμή τη συμμετοχή της στο «V
Festival Internacional Da Canção Popular», στο Ρίο Ντε Τζανέιρο
“Τι μεταμόρφωση
μόλις πατήσει στο πάλκο! Έχει ένα πρόσωπο
που τραγουδάει κάτω από χιλιάδες σώματα
που χορεύουν. Τα χέρια της φυτρώνουν
από όποιο σημείο του σώματος της θέλει.
Με τα πόδια της χαράζει κύκλους όπου
βυθίζεται και αναδύεται αδιάκοπα.
Συμβαίνουν περίεργα πράγματα… Ασφαλώς
δεν βρίσκεται εκεί που τραγουδάει κι'
όμως υπάρχει ένα ερωτικό πεδίο κοντά
της που ακτινοβολεί. Ο καθένας τότε
νομίζει ότι τραγουδάει γι' αυτόν ενώ
αυτή τραγουδάει για τον εαυτό της. Από
την πόλη που γεννήθηκε έχει πάρει τα
μυστικά του ανέμου που τη ρημάζει, του
Βαρδάρη, έχει πάρει την αίσθηση της
θάλασσας και την διοχετεύει σε χρωματιστές
σιωπές ανάμεσα στα μοτίβα των τραγουδιών
της. Κάθε φορά έχει τρακ. Αυτό πηγάζει
από τον αυτοσεβασμό της σαν καλλιτέχνιδος.
Ξέροντας ότι ο κόσμος ακούει με τα μάτια,
παρουσιάζοντας πράσινα εφαρμοστά
παντελόνια που θα τα ζήλευαν οι ταυρομάχοι
ή πάλι εκπληκτικά μπολερό σε φανταχτερά
χρώματα. Είναι πρώτα ηθοποιός που
αυτοσχεδιάζει το κάθε δευτερόλεπτο και
μετά τραγουδίστρια και χορεύτρια. Ένα
ποτάμι κινήσεις πηγάζουν μέσα στις
χούφτες της, περνούν στα μπράτσα,
γνωρίζουν παραπόταμους στο σώμα της
και χύνονται σε μια μεγάλη θάλασσα που
είναι το πάλκο. Μέσα σε αυτό το δέλτα
του παραληρήματος παίρνει το ντέφι και
τότε η Εσμεράλδα φευγάτη από τις σελίδες
Ουγκώ χορεύει με πάθος, χάρη και πρόκληση…”
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΛΙΑΝΗΣ για το περιοδικό «Επίκαιρα», στις
3 Σεπτεμβρίου 1971,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στο κοσμικό
κέντρο «Stork»,
στην
Αθήνα
“…Marinella,
a luminary in the Greek pop, called “laika”. Her voice was earthy
and strong, and she had the presence of an actress
as she danced a few teasing steps or brought dignity to longing.
(…Μαρινέλλα,
μια εξέχουσα μορφή στην Ελληνική λαϊκή
μουσική. Η
φωνή της ήταν γήινη και δυνατή, και η
παρουσία της αντάξια μιας ντίβας του
Θεάτρου σαν
χόρευε με βήματα σκερτσόζικα ή εξέφραζε
μεγαλοπρεπώς τα πάθη της.)”
JON
PARELES για
την Αμερικάνικη εφημερίδα «The New York Times», στις
10
Απριλίου
2003,
με
αφορμή τη συναυλία της με τον Γιώργο
Νταλάρα στο
«Radio
City Music Hall»
της
Νέας Υόρκης
“Αν κάποιος έβαζε μουσική στον
τηλεφωνικό κατάλογο και η Μαρινέλλα
αναλάμβανε να τον τραγουδήσει σίγουρα
το αποτέλεσμα θα ήταν συγκλονιστικό. Ή
ακόμα κι' αν ένα έγγραφο υπουργείου με
μουσική κι' ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα
πάλι θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα, αν
όχι ένα έγγραφο - σουξέ!”
Εφημερίδα
«Η
Ελευθεροτυπία», στις
28 Ιουλίου 1980
“Πώς τα
καταφέρνει πάντα να μας θυμίζει πόσο
ερωτευθήκαμε…”
Εφημερίδα
«Η
Κυριακάτικη
Ελευθεροτυπία»,
στις
22 Νοεμβρίου 1981,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στη
μπουάτ
«Zoom»,
στην
Πλάκα της Αθήνας
“…Η Μαρινέλλα στην πορεία της -από
τα λαϊκά πάλκα και τα τζουκ μποξ στις
νυχτερινές πίστες και στη δισκογραφική
πλατίνα, από τις κινηματογραφικές οθόνες
στη μουσική σκηνή του Rex κι' από τις
μπουάτ της Πλάκας στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο
Μουσικής και στο Ολυμπιακό Στάδιο- δεν
επαναπαύτηκε ούτε στιγμή στις δάφνες
της. Ακούραστη επαγγελματίας, τολμηρή
στις επιλογές της (ακόμη και όταν οι
περιστάσεις υπολείπονταν του ταλέντου
της) παραμένει μάχιμη, αδιαφιλονίκητη
«μεγάλη κυρία», με την αγάπη του κοινού
και τον σεβασμό των συναδέλφων. Μέσα
από την πολύμορφη και συνεχή θητεία της
στον χώρο, έχει το μοναδικό προνόμιο
(που δεν διαθέτει άλλος ενεργός
τραγουδιστής) να διατρέχει και να
γεφυρώνει τις περιόδους της ιστορίας
του ελληνικού τραγουδιού, πέρα από τους
διαχωρισμούς του σε λαϊκό, έντεχνο,
ελαφρό και έντεχνο λαϊκό. Στην πιο ώριμη
στιγμή της, με μια φωνή κυριολεκτικά
σαν το παλιό κρασί, την ατσάλινη τεχνική
και την κατακτημένη πείρα, επιβεβαιώνει
τη θέση και τον ρόλο της ως «κλασική»
παρουσία στην ιστορία του ελληνικού
τραγουδιού, και στη διαχρονική του
πορεία, παραμένει μια από τις ελάχιστες
μορφές που συνδυάζουν τη μητρική θαλπωρή
και μνήμη μ' ένα ενστικτώδες ερωτικό
δόσιμο και μια συντροφική υπόσχεση. Κι'
όλα αυτά αντανακλούν στην αρχοντική
συμπεριφορά, στα πληθωρικά συναισθήματα,
στην ανεπιτήδευτη έκφραση, στην αγάπη
της για το ψάρεμα, στο πάθος της για τις
αθλητικές συναντήσεις, την επικοινωνία,
την Ελλάδα, τη ζωή. Και μέτρο τους
παραμένει το τραγούδι!”
ΛΑΜΠΡΟΣ
ΛΙΑΒΑΣ - «Μαρινέλλα»
(Απόσπασμα
κειμένου),
Νοέμβριος
2002.
Από
το έντυπο πρόγραμμα της μουσικής
παράστασης «Μαζί» με τον Γιώργο Νταλάρα,
στο Μ.Μ.Α.
“Μαρινέλλα,
θρίαμβος στη Μελβούρνη…”
“…Δεν
νομίζω πως υπήρχε έστω ένας θεατής που
να μη συμφωνούσε
ότι
το κοντσέρτο της Μαρινέλλας ήταν ένας
μουσικός θρίαμβος…”
“…Την
χειροκρότησαν όρθιοι, της έστειλαν
λουλούδια,
την
αγάπησαν, την αποθέωσαν…”
“…Αυτούς
που πήγαν στο κοντσέρτο προκατειλημμένα
να δουν αναποδιές και σφάλματα
τους
περίμενε απογοήτευση, γιατί η παράσταση
ήταν άψογη…”
“…Όταν
στη συνέντευξη τύπου τής είπαν ότι την
εξισώνουν με τη Σίρλεϊ Μπάσεϊ,
απάντησε
μετριόφρονα ότι «δεν ήταν ικανή ούτε
να ξεσκονίσει τα παπούτσια της Μπάσεϊ».
Το
Σάββατο όμως, στο κοντσέρτο της, απέδειξε
ότι έχει το ίδιο καλλιτεχνικό ανάστημα.
Η
Κυρία είναι παγκοσμίου κλάσεως…”
Αυστραλέζικος
Τύπος,
Ιούνιος 1981,
με
αφορμή την εικοσαήμερη περιοδεία της
στην Αυστραλία
“Δυο ώρες δεν φτάνουν, βέβαια, για να
αποδείξει κάποιος ότι είναι μεγάλος.
Περισσεύουν όμως όταν αυτός ο κάποιος
είναι η Μαρινέλλα, που φέτος στο «Ζoom»
της οδού Κυδαθηναίων μας έκανε να
ξεχάσουμε να ανάψουμε τσιγάρο!”
Περιοδικό
«Επίκαιρα»,
στις
24 Δεκεμβρίου 1981,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στη μπουάτ
«Zoom»,
στην
Πλάκα της Αθήνας
“Η Μαρινέλλα με
τη φετινή της παρουσία απέδειξε πως
αυτό που από χρόνια λέμε έτσι απλά μέσα
στη ρύμη του λόγου, ότι «Η Μαρινέλλα
είναι μοναδική» είναι μια τραγική
πραγματικότης.
Η Μαρινέλλα είναι πράγματι μοναδική!”
Περιοδικό
«Ταχυδρόμος»,
στις
11 Φεβρουαρίου 1982,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στη μπουάτ
«Zoom»,
στην
Πλάκα της Αθήνας
“Ιστορική
προσωπικότητα στο χώρο της μουσικής
τέχνης η Μαρινέλλα αποτελεί ζωντανό
θρύλο για το ελληνικό τραγούδι και
σύμβολο για τις νεότερες γενιές. Μέσα
από μια μεγάλη διαδρομή που ξεπερνά
τέσσερις δεκαετίες διαγράφεται το
σημαντικό έργο και η ουσιαστική προσφορά
της στα καλλιτεχνικά δρώμενα και στον
νεοελληνικό πολιτισμό. Παράλληλα η
μακρά και ανηφορική πορεία της συνδέεται
άμεσα με γεγονότα που σημάδεψαν την
πολιτιστική και πολιτικοκοινωνική ζωή
της χώρας μας. Η Μαρινέλλα έχει αποδείξει
στην πράξη ότι ζει πραγματικά την
καλλιτεχνική δημιουργία. Αντιμετωπίζει
τη μουσική και το τραγούδι πρώτα σαν
λειτούργημα και κατά δεύτερο λόγο σαν
επάγγελμα, γι' αυτό άλλωστε και στέκεται
όρθια πάνω στη σκηνή τόσες δεκαετίες,
ενσαρκώνοντας τον όρο «μεγάλη καλλιτέχνις».
Η σταθερή και ολοένα ανανεωμένη αγάπη
του κοινού στο πρόσωπο της επιβεβαιώνει
το μέγεθος της πολύχρονης προσφορά της.
Ταυτόχρονα η αγάπη και η προσήλωση ενός
κόσμου ολόκληρου στη μεγάλη τραγουδίστρια
αποτελεί επιβράβευση μιας καλλιτέχνιδας
που, εκτός από το μοναδικό ταλέντο της
φωνής της κι' εκτός από τα μυστικά του
τραγουδιού που κατέχει, τη διακρίνει
μια διαρκής και επίπονη προσπάθεια για
ανανέωση του ρεπερτορίου της και γενικά
της παρουσίας της μέσα στις εποχές που
αλλάζουν ραγδαία. Πρέπει επίσης να
τονιστεί πως η Μαρινέλλα δεν είναι απλώς
μια έμπειρη και σωστή τραγουδίστρια
που διατηρεί τη φωνή της και τη σκηνική
της παρουσία. Η Μαρινέλλα έχει περάσει
στο 2000 ερευνώντας την ψυχοσύνθεση των
Ελλήνων, και κυρίως της νεότερης γενιάς,
που αναζητούν κάποιες διεξόδους στα
σύγχρονα προβλήματα μέσα από τη μουσική
και το τραγούδι. (…)
Η
μεγάλη ερμηνεύτρια είναι ένα σύμβολο
δύναμης, αντοχής, θέλησης και δημιουργίας.
Έχει αποδείξει η Μαρινέλλα πως το
τραγούδι είναι η ίδια της η ζωή!”
ΠΑΝΟΣ
ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ - «Μαρινέλλα: Η τέχνη της ερμηνείας και της έκφρασης»,
Μάρτιος 2004.
Απόσπασμα
κειμένου από το έντυπο πρόγραμμα της
μουσικής παράστασης «Φωνή από φως», στο
Μ.Μ.Α.
“Υπέταξε την
Αλβανία με το… Τραγούδι!”
Εφημερίδα
«Η
Βραδυνή»,
στις
17 Αυγούστου 1977,
με
αφορμή την πρώτη περιοδεία της στην
Αλβανία, με εφτά συναυλίες
“…Αλλά η Μαρινέλλα
δεν είναι απλά και μόνο μια φωνή. Είναι
μια κίνηση, μια έκφραση, είναι τα χέρια
της. Είναι ο τρόπος που σε παρασύρει και
σου επιβάλλεται. Είναι ο τρόπος που σε
τραβάει σ' έναν ανεμοστρόβιλο, καθώς
γίνεται τρυφερή, καθώς γελάει, καθώς το
«παίζει», καθώς κλαίει σχεδόν…”
Περιοδικό
«Ταχυδρόμος»,
στις
15 Δεκεμβρίου 1977,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στη μπουάτ
«Zoom»,
στην
Πλάκα της Αθήνας
“…Μαρινέλλα
Μουσική, Μαρινέλλα μαγεία, Μαρινέλλα
γυναίκα. Μόνο οι Έλληνες ξέρουν το
τριαδικό, το μικρό και το μέγα. Κι' αυτή
η Γυναίκα είναι Ελληνίδα. Μην προσπαθείτε,
λοιπόν να τα ξεχωρίσετε, να τα χωρέσετε
και να τα καταλάβετε, απλά ακούστε την,
αναπνεύστε την, και αν σας επιτρέπουν
οι αισθήσεις, γευτείτε την. (…) Η Μαρινέλλα είναι το σώμα ενός ονείρου που μοιάζει να ολοκληρώθηκε αλλά που δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει πουθενά απ' αυτά που φανταζόμαστε. Η φαντασία έχει χώρο αναφοράς, το ταξίδι της Μαρινέλλας κανέναν…”
ΣΤΑΥΡΟΣ
ΤΣΑΚΙΡΗΣ - «Μαρινέλλα: Ένα μυστήριο στο χρόνο της μουσικής».
Απόσπασμα
κειμένου από το έντυπο πρόγραμμα της
μουσικο-θεατρικής παράστασης
«Γυναικών
Πάθη»,
στο Ωδείο Ηρώδου
του Αττικού, Ιούλιος 1995
“…Τραγουδά
ερμηνεύοντας ρόλους με πολύτροπο πάθος.
Είναι μόνη, αδιαφιλονίκητα μοναχική
αρχόντισσα ενός επινοημένου τοπίου,
που χάνεται μόλις σιγήσει. Τραγουδά την
απώλεια, την αγάπη, τη φθορά, τα ασήμαντα
εμβαδά της ζωής, που αποκτούν σημασία
στην κορύφωση των ρεφραίν… Με τη φωνή
της, τα μάτια, το σώμα υπερασπίζεται
τους φθόγγους των τραγουδιών, παρηγορεί
τις ενοχές ρημάτων όπως «Τολμώ», «Μισώ»,
«Αγαπώ», «Αλλάζω», «Φεύγω». Μια ατέλειωτη
φραστική συγκυρία, που στο λαρύγγι της
αναμετριέται με τις πιο ακραίες εντάσεις.
(…) Η Μαρινέλλα λουσμένη στο φως να
ακυρώνει το χρόνο ακόμη και τις μουσικές
μου προτιμήσεις κι' εγώ να χάνομαι στη
μοναδικότητα της και στη δεινότητα της
να ετυμολογεί αυτόματα κάθε λέξη, κάθε
παύση, κάθε ανάσα μέχρις και την πλέον
προβλέψιμη φράση. Τη Μαρινέλλα βέβαια
δεν τη νοιάζουν τα αινίγματα και οι
«οπτικές γωνίες» των διανοουμένων. Τη
νοιάζει η ζωή και την υπηρετεί με
αυθορμητισμό αλλά και σοφό ένστικτο.
Στο μεταξύ έρχονται και παρέρχονται οι
δεκαετίες και 'κείνη υπάρχει όλο και
πιο δικαιωμένη από τον χρόνο. Δεν
παραλείπει βέβαια να μας θυμίζει
τραγουδιστά «Είμαι μονάχα μια φωνή…»
και 'μεις να κάνουμε πως την πιστεύουμε
ότι είναι ΜΟΝΟ μια φωνή. Φωνή, γυναίκα,
μάνα, θεατρίνα, γιαγιά, αδελφή, φίλη, με
όποια σειρά κι' αν βάλουμε τις λέξεις
θα καταλήξουμε στη Μαρινέλλα…”
ΓΙΑΝΝΗΣ
ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ - «Το
αίνιγμα “Μ”»
(Απόσπασμα
κειμένου),
Απρίλιος 2010.
Από
το πρόγραμμα της μουσικο-θεατρικής
παράστασης «Μαρινέλλα · Το μιούζικαλ»,
στο «Παλλάς»
“Yunanistan'ın divası Marinella, İstanbul’da Ege rüzgarı estirdi. Sanatçı, performansı boyunca muhteşem dansları ve olağanüstü sesi ile seyirciyi büyüledi…
(Η ντίβα της Ελλάδας Μαρινέλλα φύσηξε Αιγαιοπελαγίτικο άνεμο στην Κωνσταντινούπολη! Η καλλιτέχνιδα μάγεψε το κοινό με την εξαιρετική φωνή και τους υπέροχους χορούς της καθ' όλη τη διάρκεια της ερμηνείας της…)”
Τουρκικός Τύπος,
στις
19 Απριλίου 2013,
με
αφορμή τη συναυλία της στο «İş
Sanat Istanbul Hall»
της
Κωνσταντινούπολης, στις 18 Απριλίου
2013
“Η ζωή και η πορεία της Μαρινέλλας
έχει στοιχεία που παραπέμπουν
στους κλασικούς ανάλογους βιογραφικούς
πυρήνες των διεθνών μιούζικαλ, της Πιάφ,
της Γκάρλαντ, των μεγάλων μαύρων
τραγουδιστών, της Εβίτας Περόν. Οι Ρέππας
- Παπαθανασίου
παρακολουθούν την πορεία της Μαρινέλλας
από τα μπουλούκια της ελληνικής επαρχίας
στα κουτούκια του ρεμπέτικου και από
εκεί στη δισκογραφία και στα μεγάλα
μουσικά σαλόνια της «σόου μπιζ». (…)
Κυρίαρχη παρουσία στο όλον αυτό
θέαµα και ακρόαμα η Κυρία Μαρινέλλα.
Αυτό το αφύσικο πλέον μουσικό, υποκριτικό
και κινησιολογικό φαινόμενο. Το έξω
νου. Δεν είναι απλά αυτό που ονομάζουμε
ακτινοβολία, επικοινωνιακό τέρας, είναι
μια Σειρήνα, σαν τις Ομηρικές που μπορεί
να αναστατώσει και να σαγηνεύσει και
τον τυφλό και τον κουφό, τον τυφλό µε τη
φωνή, τον κουφό µε το λάλο, κυριολεκτικά,
άγαλμα. Ω! Ναι, έχουμε κι' εµείς την Πιαφ
και την Γκάρλαντ και το μιούζικαλ που
της αξίζει…”
ΚΩΣΤΑΣ
ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
για
την εφημερίδα «Τα Νέα»,
στις
11
Οκτωβρίου 2010,
με
αφορμή τη μουσικοθεατρική παράσταση
«Μαρινέλλα · Το μιούζικαλ», στο «Παλλάς»
“…Η Μαρινέλλα
και ο Νταλάρας, ως εκπρόσωποι μιας
γενναίας και γενναιόδωρης
παράδοσης, είναι φωνές Πατρίδας και η
θέση τους σ' ένα Μέγαρο
Μουσικού Πολιτισμού είναι θέση στο
Πρυτάνειο του Γένους…”
Εφημερίδα
«Τα
Νέα»,
στις
30
Νοεμβρίου 2002,
με
αφορμή τη μουσική παράσταση «Μαζί» με
τον Γιώργο Νταλάρα, στο Μ.Μ.Α.
“Η Μαρινέλλα πέτυχε όσα ήθελε κι' όσο της άξιζε. Έχει ταλέντο, μυαλό, γοητεία κι' ένα τυχερό αστέρι. Βέβαια κι' άλλοι είχαν τυχερά αστέρια, αλλά πολλοί από αυτούς τυφλώθηκαν από τη λάμψη τους, ενώ άλλοι κοιτάζοντας συνέχεια το σήμερα, έχασαν την αιωνιότητα…”
“Η Μαρινέλλα είναι μια σχολή. Μια
μοναδική και μοναχική παρουσία. Αν
ήμασταν σε άλλη χώρα θα διδάσκονταν οι
νέοι άνθρωποι όχι μόνο από τον τρόπο
που τραγουδάει -που δεν είναι και λίγο-
που ερμηνεύει το τραγούδι και τον λόγο
του, αλλά και από τον τρόπο που έχτισε
τον μύθο της. Δηλαδή, τον τρόπο που έχτισε
τη ζωή της…”
ΙΑΣΩΝ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ - «Μαρινέλλα: Μοναδική, μοναχική και ανεπανάληπτη»,
Δεκέμβριος 2003.
Απόσπασμα
κειμένου από το
ένθετο της μουσικής
συλλογής
«Μαρινέλλα (Μια αγκαλιά τραγούδια)»
“Ντίβα με όλη τη σημασία,
θεατρίνα, ερμηνεύτρια που κάνει
και το πιο απλό τραγούδι ενδιαφέρον
δρώμενο. Άρθρωση, ιδιαίτερος τονισμός
σε κάθε συλλαβή, κίνηση
του σώματος, βλέμμα…”
ΧΑΡΗΣ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ για το περιοδικό
«Αθηνόραμα»,
στις
13 Δεκεμβρίου 2007,
με
αφορμή τις εμφανίσεις της στο νυχτερινό
κέντρο «Αθηνών Αρένα», στην Αθήνα
“Μας
εντυπωσίασε. Μας μάγεψε. Μας ταξίδεψε με
τη φωνή της
αλλά
και το απρόσμενο υποκριτικό της ταλέντο…”
ΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΑΒΡΙΛΗΣ για το περιοδικό «Το
Κεντρί»,
στις
2 Φεβρουαρίου 2014,
με
αφορμή τη μουσικο-θεατρική παράσταση
«Η Μαρινελλα συναντά τη Βέμπο», στο
«Badminton»
“Μαρινέλλα. Η μεγάλη κυρία του ελληνικού
τραγουδιού, η σημαντική ερμηνεύτρια, η
εμβληματική εικόνα του ελληνικού
τραγουδιού, κατέκτησε (και) το «Παλλάς».
Η Μαρινέλλα δεν μπορεί να αξιολογηθεί
με μουσικολογικούς όρους, γιατί είναι
μια βαθιά εγγραφή στο συλλογικό μας
ασυνείδητο. Για τις γενιές που μεγάλωσαν
από το '70 και μετά, η Μαρινέλλα αποτελεί
σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τη μουσική
ζωή της Ελλάδας…”
Εφημερίδα
«Το
Έθνος»,
στις
9
Απριλίου
2010,
με
αφορμή τη μουσικο-θεατρική παράσταση
«Μαρινέλλα · Το μιούζικαλ», στο «Παλλάς»
“Επί
σκηνής, η μεγάλη ερμηνεύτρια κέρδισε
για άλλη μια φορά
το
στοίχημα με το μουσικό υπερθέαμα…”
Εφημερίδα
«Τα
Νέα - Ταχυδρόμος»,
στις
1
Φεβρουαρίου 2014,
με
αφορμή τη μουσικο-θεατρική παράσταση
«Η Μαρινελλα συναντά τη Βέμπο», στο «Badminton»
“Για πάνω από δύο
ώρες έκανε τον κόσμο να παραληρεί,
παρασύροντάς τον σε μια αφάνταστη
μέθεξη. Σε μια μοναδική εμπειρία που θα
τον συνοδεύει για πάντα. (…)
Η εμφάνιση
της στη
σκηνή, μαζί με το ταυτόχρονο άναμμα των
εκπληκτικών φωτιστικών, δημιουργεί
πανδαιμόνιο. Όλοι χειροκροτούν με
ενθουσιασμό και με επιφωνήματα χαράς.
Οι περισσότεροι όρθιοι, πιστοποιώντας
έτσι για άλλη μια φορά την αγάπη τους
και το θαυμασμό του στη μεγάλη αυτήν
Κυρία και καλλιτέχνιδα…”
ΜΑΚΗΣ
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ για την Ελληνοκαναδική
εφημερίδα «The Greek Press»,
στις
20 Ιουνίου 2015,
με
αφορμή τη συναυλία της στο «The
Danforth Music Hall»
του Καναδά
“Ο όρος
«δασκάλα» που της έχει αποδοθεί από
τους νεώτερους συναδέλφους της δεν
είναι καθόλου τυχαίος! Η
τεχνική αυτής της τραγουδίστριας είναι
σπάνια κι' αξιοζήλευτη…”
ΚΩΣΤΑΣ
ΠΑΤΣΑΛΗΣ για το ιντερνετικό περιοδικό
«Ορφέας»,
στις
3
Φεβρουαρίου 2013,
με
αφορμή τη μουσική παράσταση «Ρεσιτάλ»
με τον Κώστα Χατζή, στο «Παλλάς»
“Greece
was represented for the first time at the recent MIDEM galas in
Cannes with an appearance by top Greek singer Marinella (Phonogram).
The artist, whose records are frequently in the charts here, sang
three new songs at the festival which had been specially composed for
her by Stavros Xarhakos.
(«Η
Ελλάδα εκπροσωπήθηκε
για
πρώτη φορά στο πρόσφατο γκαλά του
«Midem»
στις Κάννες, με μια εμφάνιση της
κορυφαίας
Ελληνίδας
τραγουδίστριας
Μαρινέλλας,
από την «Phonogram».
Η καλλιτέχνιδα,
της
οποίας οι δίσκοι βρίσκονται
συχνά εδώ
στα
charts, τραγούδησε τρία νέα τραγούδια στο
φεστιβάλ,
που γράφτηκαν ειδικά γι'
αυτήν από
τον Σταύρο Ξαρχάκο.)”
NIGEL
HUNTER και
PHILIP PALMER
για το Αμερικάνικο περιοδικό «Billboard»,
στις
3
Φεβρουαρίου 1973,
με
αφορμή τη συμμετοχή της στο «Gala
du Midem» με
τον Σταύρο Ξαρχάκο,
στις
Κάννες
“Η ερμηνεύτρια επέστρεψε ως μαθήτρια
του Σταύρου Ξαρχάκου και ως «ηθοποιός»
του Γιώργου Νανούρη απαγγέλοντας και
τραγουδώντας Ρίτσο. Στη «Σονάτα του
σεληνόφωτος» της Πειραιώς 260 απέδειξε
ότι μπορεί να ξεχάσει τους ερμηνευτικούς
κώδικες της πίστας και να προσαρμοστεί
στις απαιτήσεις μιας κόντρα παράστασης,
τσαλακώνοντας σε μια νύχτα το προφίλ
δεκαετιών…”
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΔΟΥΛΓΕΡΙΔΗΣ
για
την εφημερίδα
«Τα
Νέα», στις
5
Σεπτεμβρίου
2015,
με
αφορμή τον σκηνικό μονόλογο «Η
σονάτα του σεληνόφωτος»
στην «Πειραιώς
260», Ιούλιος
2015
“…Μια φωνή από το πουθενά,
η πόρτα ανοίγει και ενώπιον η επιβλητική
Μαρινέλλα. Είναι από εκείνους τους
καλλιτέχνες που κάθε φορά σε εκπλήσσουν
με ό,τι και αν καταπιαστούν. Από τα πρώτα
κιόλας λεπτά έχει υποβάλει το κοινό.
Άμεση, λυρική, εκφραστική, επιδέξια στην
κίνηση αλλά και στον χειρισμό του
ποιητικού λόγου από την αναπαραστατική
απαγγελία ως τα μελοποιημένα κομμάτια
του. (…) Μια παράσταση - πρόταση γεμάτη
αξιοπρέπεια σε όλα της. Ένας ταλαντούχος
σκηνοθέτης μαζί με την πλέον ακράδαντη
περσόνα της καλλιτεχνικής ζωής,
μετουσιώνουν με τη συνδρομή υψηλής
ποιότητας μουσικής το ποιητικό
αριστούργημα του Ρίτσου και δημιουργούν
μια παράσταση - παρακαταθήκη, χωρίς
κανένα ταλάντευμα ευκολίας και
συγκατάβασης.”
ΝΙΚΟΣ
ΡΟΥΜΠΗΣ για την ιστοσελίδα «monopoli.gr»,
στις 16 Ιουλίου 2015,
με
αφορμή τον σκηνικό μονόλογο
«Η
σονάτα του σεληνόφωτος»
στην
«Πειραιώς
260»
“…Η Μαρινέλλα πέτυχε έναν
άθλο σε αυτή τη δουλειά. Ερμήνευσε τον
μονόλογο του Ρίτσου και έγινε η «Γυναίκα
με τα μαύρα» του,
με δεξιοτεχνία έμπειρης πρωταγωνίστριας
που έχει αναμετρηθεί με μεγάλους ρόλους
και παράλληλα συνάρπασε τραγουδώντας
τα κομμάτια που έφτιαξε ο Ξαρχάκος, τα
οποία θα γράψουν αναμφισβήτητα τη δική
τους ιστορία… Όσοι γίναμε κοινωνοί
αυτής της τόσο εμπνευσμένης παράστασης
νιώσαμε μια μέθεξη που είχαμε ανάγκη
να νιώσουμε, πήραμε ένα φιλί απρόσμενο
που μας γλύκανε…”
ΒΑΣΙΛΗΣ
ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ για την εφημερίδα «THE
REAL NEWS»,
στις 26
Ιουλίου 2015,
με
αφορμή τον σκηνικό μονόλογο
«Η
σονάτα του σεληνόφωτος»
στην
«Πειραιώς
260»
“Η Μαρινέλλα, όπως κι' όλοι
οι «μεγάλοι» αγαπήθηκαν πολύ αλλά κι'
αμφισβητήθηκαν. Είναι κι' αυτό μέσα στο
τίμημα…
Η Μαρινέλλα δεν αμφισβητήθηκε, όμως,
ποτέ για τη φωνή της. Αυτό το θείο δώρο
της δόθηκε απλόχερα! Χωρίς μουσικές
σπουδές, αυτοδίδακτη, με έντονη μουσική
αντίληψη δεν άφησε τίποτα να πάει χαμένο.
Όσα σημαντικά μουσικά πρόσωπα πέρασαν
δίπλα της, εκείνη φρόντισε να παίρνει
και να μαθαίνει από όλους. (…)
Οι δεύτερες φωνές που έκανε -και
κάνει-
είναι μοναδικές! Δεν είναι τυχαίο πως
πολλοί τραγουδιστές την αποκαλούν
«δασκάλα». Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει
938 τραγούδια με τη Μαρινέλλα ως πρώτη
και ως δεύτερη φωνή! Ο συνδυασμός
αξεπέραστης φωνής με μια απίστευτη
τεχνική που χρόνο με το χρόνο γίνεται
και πιο υψηλή, με αυτή τη έμφυτη
θεατρικότητα που κατέχει, μαζί με την
ανεπανάληπτη κίνηση χεριών και σώματος,
την καθιστούν ως μοναδικό φαινόμενο
στον μουσικό-καλλιτεχνικό χώρο. Ποτέ,
μέχρι σήμερα, δεν είχε άλλος καλλιτέχνης
όλα αυτά μαζί και σε υπέρτατο βαθμό! Κι'
όλα αυτά χωρίς σπουδές σε σχολές μουσικής
ή κίνησης και
χορού. Ως τραγουδίστρια έκανε απίστευτη
καριέρα και γνώρισε δόξα όσο λίγοι στο
χώρο. Πέρασε από όλους τους μεγάλους
χώρους σε Ελλάδα κι' εξωτερικό. Έχοντας
φίλους - συνεργάτες ζωής δίπλα της, όπως
ο Γιάννης Σμυρναίος, αυτός ο σπάνιος
ηχολήπτης, ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου, ο
επί χρόνια παραγωγός της, ο Στέλιος
Ζαφειρίου, ένας από τους μεγαλύτερους
βιρτουόζους του μπουζουκιού που πέρασε
από την Ελλάδα, διάνυσε τη μεγάλη διαδρομή
της. Ζώντας τόσο έντονη καλλιτεχνική
ζωή, η Μαρινέλλα φρόντισε να διατηρήσει
την προσωπική της ισορροπία, να μην
αποκοπεί από την οικογένειά της, τ'
αδέρφια της, τους απλούς της φίλους και
στο τέλος - τέλος να διαφυλάξει την
προσωπική της ζωή από τα μέσα, ιδιαίτερα
τα τελευταία 25 χρόνια. Οι εμφανίσεις
της στην τηλεόραση είναι σπανιότατες
με δική της πρωτοβουλία. Ξέρετε πολλούς
να έχουν τη δύναμη αυτή; Απολαμβάνει το
σεβασμό των συναδέλφων της. Δεν είναι
τυχαίο που την αποκαλούν «μάνα», με
πρώτο - πρώτο τον Γιώργο Νταλάρα! Η
Μαρινέλλα κατηγορήθηκε από κάποιους
για το ρεπερτόριο
της. Σε κάποιες συνεντεύξεις της, τώρα
τελευταία, το αποδέχεται και η ίδια.
Σίγουρα, η Μαρινέλλα δεν είπε όλα τα
ωραιότερα ελληνικά
τραγούδια, αλλά και ποια τα είπε όλα; Μη
βιαστείτε να απαντήσετε! Πώς είναι
δυνατόν ένας καλλιτέχνης να υπάρχει
στην πρώτη γραμμή για 50 και πλέον χρόνια
χωρίς ρεπερτόριο; Σίγουρα όλοι κοιτώντας
πίσω, να άλλαζαν κάποιες επιλογές και
δρόμους. Δεν υπάρχει καλλιτέχνης χωρίς
λάθος επιλογές και τραγούδια. Αυτό που
έγινε όμως τελικά και αποκαλούμε
«φαινόμενο Μαρινέλλα» είναι η συνισταμένη
απ' όλα αυτά μαζί, κι' από τις σωστές κι'
από τις λάθος επιλογές!”
ΚΩΣΤΑΣ
ΠΑΤΣΑΛΗΣ - «Μαρινέλλα:
Η αυθεντική καλλιτέχνιδα!»
(Απόσπασμα
κειμένου),
για
το ιντερνετικό περιοδικό «Ορφέας»,
στις 29 Μαρτίου 2009.
“…Η χτεσινή εμφάνιση της
Μαρινέλλας στο «Παλλάς» ήταν απλώς μια
αφορμή να θυμηθώ ξανά την αξία του
μεγέθους της. Τα μικρόφωνα έχουν ηλικία
-εκείνη φαίνεται πως δεν έχει! Αποτελεί
την πρώτη και πιο μεγάλη εξαίρεση στον
κανόνα που λέει ότι και το πιο όμορφο
χρώμα να ζωγραφίζουν παλλόμενες στη
νεότητα τους οι φωνητικές χορδές, αυτό
θα ξεθωριάσει με τα χρόνια, ανεξαρτήτως
καταχρήσεων ή μη. Η δική της φωνή
σχηματίζει ακόμα ένα…
Ουράνιο τόξο! Είναι το ισχυρότερο όπλο
της. Το αξιοθαύμαστα αδάμαστο από τον
χρόνο. Αλλά όχι το μοναδικό…
Η Μαρινέλλα δεν είναι μια απλή
τραγουδίστρια. Είναι μια
οπτικο-ακουστικο-κινητική ερμηνεύτρια.
Έχει εμβολιάσει το τραγούδι με την
υποκριτική τέχνη των αισθήσεών της.
Ακόμα και το ελεύθερο από το μικρόφωνο
χέρι της υποκρίνεται, ακολουθώντας τους
στίχους. Με τον δείκτη της καταδεικνύει
την κορύφωση του έμμετρου λόγου της. Το
σώμα της λικνίζεται στον ρυθμό της
μουσικής. Ενίοτε καμπυλώνεται, σαν σε
άλμα εις ύψος πάνω από τον πήχη, για να
κοιτάξουν τα μάτια κατάματα τον ουρανό…
Αν την ακούσει κάποιος
«live» να ερμηνεύει, θα καταλήξει ότι η
φημολογούμενη «Αχίλλειος
πτέρνα» της, το ρεπερτόριο, δεν είναι
τίποτα περισσότερο από ένα επιπλέον
επιχείρημα. Μια πρόκληση στο λαρύγγι
της για να σου αποδείξει το δυσθεώρητο
του ταλέντου της. Τα τραγούδια είναι
που υποτάσσονται στη Μαρινέλλα και όχι
η Μαρινέλλα στα τραγούδια της. Εκείνη
τα διαπερνά στο είναι της, πριν σου τα
επιβάλλει ολοκληρωτικά. Με έναν
μυστικιστικό τρόπο, σε κάνει να θέλεις
να είσαι εσύ ο στιχουργός των στίχων ή
ο συνθέτης των μελωδιών που χρωματίζει
με τη φωνή της…”
ΣΤΕΛΙΟΣ
ΚΟΝΤΕΑΣ για τον ιστότοπο «monopoli.gr»,
στις 12 Απριλίου 2016,
με
αφορμή τη μουσική εμφάνιση της Μαρινέλλας
στο «Παλλάς», στις 11
Απριλίου 2016.
“…Αλλά
η Μαρινέλλα θα λάμψει όταν θα μείνει
μόνη. Είναι η περφόρμερ που προσφέρει
Ευρωπαϊκό θέαμα, ένα μείγμα Σίρλεϊ
Μπάσεϊ και Μπάρμπρα Στρέιζαντ της
Ελλάδας. Με την εκφορά, την επιτόνιση,
το στήσιμο πάνω στη σκηνή, αφήνει
παρακαταθήκη για τις επόμενες
τραγουδίστριες. (…)
Οι
εικόνες από τη διαδρομή της είναι οι
εικόνες της απόλυτης δεύτερης φωνής
που έγινε πρώτη μέσα στο καμίνι του
επαγγελματισμού. (…)
Λίγο πριν από την εκπνοή του 2016 η Μαρινέλλα
εμφανίζεται στη σκηνή ως ο συνδετικός
κρίκος τεσσάρων τουλάχιστον γενεών με
όλα τα προνόμια και τις δεσμεύσεις που
συνοδεύουν τις μεταμορφώσεις μιας σταρ:
η φωνή της κατοχυρώθηκε στο μεταπολεμικό
θαύμα της ανοικοδόμησης, αποθεώθηκε
στην «ύποπτη» δεκαετία του 1970, σπαταλήθηκε
τη δεκαετία του 1980 και επανεκτιμήθηκε
στις δύο επόμενες. Σε πείσμα μάλιστα
των φαινομένων, η Μαρινέλλα έλειψε από
τις πίστες ακριβώς την εποχή της
φουσκωμένης ευμάρειας. (…)
Ο μύθος, η περσόνα και το μέταλλο
παρέμειναν όμως εκεί: στη μετέωρη γραμμή
όπου το ακροατήριο διψά για ένα φευγαλέο
σουξέ -για ένα ημιτόνιο που καμιά άλλη
δεν μπορεί να παραλάβει μέτριο και να
το παραδώσει τέλειο. Η ερμηνεύτρια
αναγεννιέται μέχρι σήμερα από την τέφρα
της αφάλτσωτης φωνής της. Εκεί όπου
πολλοί την αφήνουν σε μια συναυλία με
άνισο ρεπερτόριο η ντίβα επιστρέφει
ανθισμένη από τον εσωτερικό φοίνικα…”
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΔΟΥΓΛΕΡΙΔΗΣ για την εφημερίδα «Τα
Νέα»,
στις 23 Δεκεμβρίου 2016,
με αφορμή την μουσική παράσταση «Μαρινέλλα - Ζαχαράτος στον καθρέφτη του Παλλάς»
με αφορμή την μουσική παράσταση «Μαρινέλλα - Ζαχαράτος στον καθρέφτη του Παλλάς»
“…Μια
πρωτοπόρος της διασκέδασης. Η πρώτη που φόρεσε το «show» με τέτοια
δυναμική και τέτοια αξιοπρέπεια. Η μόνη που μπορεί να ταιριάξει μπροστά
της η λέξη «μύθος». Μετά από τα αμέτρητα χρόνια που τραγουδά, αντέχει
ακόμα να είναι σύγχρονη, απλή μέσα στο φως της. Η Μαρινέλλα είναι, ακόμα
και σήμερα, μια περσόνα μοναδική, μια «star» άνευ προηγουμένου…”
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ για την ιστοσελίδα «musicity.gr», στις 4 Ιανουαρίου 2017,
με
αφορμή την μουσική παράσταση «Μαρινέλλα - Ζαχαράτος στον
καθρέφτη του Παλλάς»
“Η Μαρινέλλα
ορθώνει ανάστημα, χαμηλώνει το βλέμμα,
και ερμηνεύει με ψυχή, τους εξής στίχους:
«Χαλάλιν της Πατρίδος μου ο γιος μου, η
ζωή μου, τζι αφού εν επαραδόθηκεν, τζι
έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν ας έσιει την
ευτζήν μου!». Το υπέροχο ποίημα «Σήμερον
που σ' αντίκρυσα» που γράφτηκε και
διαβάστηκε στο πρώτο μνημόσυνο του ήρωα
της Ε.Ο.Κ.Α, Γρηγόρη Αυξεντίου, από τη
μητέρα του, Αντωνού Αυξεντίου, αποτέλεσε
αναμφισβήτητα την πιο δυνατή στιγμή
της παράστασης…”
ΜΑΡΙΟΣ
ΑΔΑΜΟΥ για την Κυπριακή εφημερίδα «Η
Σημερινή», στις
21
Μαρτίου 2014,
με αφορμή τη μουσική παράσταση «Τραγουδώ
το νησί μου» στο Ωδείο Ηρώδου του
Αττικού, Οκτώβριος 2008
