Είπαν για την Μαρινέλλα…

/statements_and_opinions_about_Marinella

Photo credit: Giorgos Kavallierakis © 2010

Updated: May 19, 2021

ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ

…Για 'μένα είναι η βασίλισσα του λαϊκού τραγουδιού.

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «15 χρόνια Μαρινέλλα», 1982


ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

Η Μαρινέλλα δεν είναι μια τραγουδίστρια καλή ή μέτρια, περίφημη ή σπουδαία. Είναι μια καλλιτέχνης δημιουργός. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτού που λέμε Μεγάλος στο είδος του. Ένα από τα χαρακτηριστικά της Μαρινέλλας είναι το πάθος της, ο έρωτας για την δουλειά που κάνει. Η ανεπανάληπτη προσπάθεια για να φτάσει όσο γίνεται πιο κοντά στην τελειότητα, αναδεικνύοντας το στίχο, τη μελωδία, με χίλια δυο τεχνάσματα και παιχνίδια ηχητικά της φωνής της, με μια ανεπανάληπτη δεξιότητα στην κίνηση του σώματος και, με μια χωρίς προηγούμενο μέθεξη μυαλού και ψυχής. Είναι μια πραγματικά ανεπανάληπτη καλλιτέχνιδα στο είδος της. Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να πω αυτά τα λίγα λόγια για την Μαρινέλλα στα τόσα πολλά που πρόσφερε και εξακολουθεί και προσφέρει στο σύγχρονο Ελληνικό Τραγούδι.

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «15 χρόνια Μαρινέλλα», 1982


ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Η κρίση είναι προσωπική. Η Μαρινέλλα με συναρπάζει.

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «15 χρόνια Μαρινέλλα», 1982


ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ

Ήχος και σιωπή.
Αιωρούμενη φλόγα.
Από τα σκοτεινά στο φως.
Σοφία, ρυθμός, κρίκος η ψυχή.
Η Μαρινέλλα.

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «15 χρόνια Μαρινέλλα», 1982

Η Μαρινέλλα μού άρεσε και σαν ηθοποιός. Και αισθάνθηκα ότι θα ήταν πολύ ωραία να παίξει μια «Κάρμεν» (σ.σ. μελόδραμα του Ζωρζ Μπιζέ) με μπουζούκι. Της το είπα, της άρεσε, προσπάθησε να βρει και σκηνοθέτη. Ε, χίμηξαν να τη φάνε. Τη σταμάτησαν γιατί τους φοβήθηκε τόσο που δεν το τόλμησε. Μα, ακόμη και αν δεν σου αρέσει, άφησε τον άλλο να το κάνει…

Συνέντευξη στην Λεονί Σταφυλά, εφημερίδα «Τα Νέα», 12 Ιουλίου 1997


ΤΣΕΖΑΡΕ ΜΠΕΤΙΝΙ

…Όταν έσβησαν τα φώτα και άναψαν οι προβολείς της πίστας, περίμενα αδιάφορα ν' ακούσω μια τραγουδίστρια έστω, μια καλή τραγουδίστρια. Όταν όμως η Μαρινέλλα πήρε το μικρόφωνο στα χέρια της, έμεινα σαν κεραυνοβολημένος!… Να την ακούσω ή να την κοιτάξω; Δεν είναι μόνον η φωνή που διαθέτει, είναι και η κίνηση που την κάνει ξεχωριστή. Αν αποφάσιζε να κάνει καριέρα στην Ευρώπη θα αρκούσαν μερικές εβδομάδες για να μιλά γι' αυτήν… όλη η Κοινή Αγορά!

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «15 χρόνια Μαρινέλλα», 1982


ΙΝΓΚΡΙΝΤ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ

Ανοίγει η πόρτα και μπροστά μου βρίσκεται η Ίνγκριντ Μπέργκμαν… Από αυτή ζήτησα το μοναδικό αυτόγραφο της ζωής μου. Μου ζήτησε να γράψω σε ένα χαρτάκι τη διεύθυνση μου. Έπειτα από ένα χρόνο έλαβα ένα φάκελο στο οποίο ήταν κολλημένο το χαρτάκι που εγώ είχα γράψει. «Σου ζητάω συγγνώμη που άργησα, αλλά δεν σε ξέχασα, δεν ξέχασα τη φωνή σου…».

Συνέντευξη της Μαρινέλλας στην Σοφία Κιντή, περιοδικό «DownTown», 24 Νοεμβρίου 1995


ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

…Ίσως η φωνή μου να μην είχε ποτέ αυτό το έντονο λαϊκό στοιχείο που αναζητούσαν τότε οι συνθέτες. Ο μόνος που πιστεύω ότι κατάλαβε το λαϊκό στοιχείο που έκρυβε η φωνή μου -το αλλιώτικο λαϊκό στοιχείο που έκρυβε- ήταν ο Χατζιδάκις. Γι' αυτό είχε πει στον Λαμπρόπουλο «Αυτή είναι μια καινούργια Μαρίκα Νίνου». Γιατί η Μαρίκα Νίνου δεν ήταν ακριβώς λαϊκή τραγουδίστρια. Ο Μάνος αυτό το είχε πει το '62 και νομίζω ότι είχε δίκιο…

Συνέντευξη της Μαρινέλλας στον Θανάση Λάλα, εφημερίδα «Το Βήμα», 19 Δεκεμβρίου 1999


ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

Ναι, την έχω γνωρίσει ένα βράδυ που ήρθε να με δει… Η Σοφία δεν έβγαινε ποτέ, αλλά επέμενε τόσο πολύ ο Μίμης Τραϊφόρος, που την έφερε ένα βράδυ στο «Στορκ», το 1969, τραγούδαγα τότε εκεί, καλοκαίρι… Και ήρθε να μ' ακούσει γιατί έλεγα ένα τραγούδι της, εκείνο το «Έρη! Ερήνη, πού; Ερήνη, πού;», αυτό. Το 'λεγε η Σοφία πολύ ωραία… Βέβαια εμείς το αλλάξαμε, το κάναμε πολύ πιο «ροκάκι», της εποχής, με ντέφια, με κρουστά, ήταν πολύ ωραίο. Καθόταν η Σοφία, λοιπόν, με κοίταγε από πάνω, και λέει: «Θέλω να τη γνωρίσω…». Πήγα να τη δω, τρεμάμενη εγώ… Ευτυχώς δεν ήξερα ότι καθόταν επάνω η Σοφία όση ώρα τραγουδούσα… Τη γνώρισα, και μου είπε βέβαια -που δεν έλεγε και καλό η Σοφία, μη νομίζεις, ήταν λίγο σκληρή γυναίκα-, μου είπε… Και κατακολακεύτηκα, είχα τρελαθεί απ' τη χαρά μου… Μου είπε: «A! Εσύ το λες πιο ωραία από 'μένα. Ο Μίμης, μου είπε ότι τραγουδάς ωραία, μα, πάρα πολύ ωραία. Μ' αρέσεις!». (σ.σ. μιμούμενη τη φωνή της Σοφίας Βέμπο) Έτσι όπως τα 'λεγε, λίγο βλάχικα και λίγο Λαρισιώτικα… Ήταν από 'κεί. Βόλο, Λάρισα… Κι' έτσι τη γνώρισα τη Σοφία· μία και μοναδική φορά.

Ραδιοφωνική συνέντευξη της Μαρινέλλας στον Νίκο Χατζηνικολάου, «RealFM 97,8», 9 Φεβρουαρίου 2013


ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ

Αγαπητή μου Μαρινέλλα. Σ' ευχαριστώ που με τόση συγκίνηση δέχτηκες την ιδέα μου να ερμηνεύσεις κάποιες παλιές μου επιτυχίες, που σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή, δοσμένες απ' την αξεπέραστη φωνή της Σοφίας Βέμπο. Το ίδιο αξεπέραστη και συγκλονιστική και 'συ αγαπητή μου Μαρινέλλα, είμαι σίγουρος πως θα δώσεις κάποιες νέες διαστάσεις στις ασύγκριτες δημιουργίες της Σοφίας και ο δίσκος ετούτος θα σταθεί ένα ορόσημο στην ιστορία του ελαφρού τραγουδιού, που θ' αγκαλιάσει δυο μεγάλες τραγουδίστριες και δύο απ' τις πιο γόνιμες εποχές του τραγουδιού. Είμαι βέβαιος πως αν ζούσε η Σοφία θα 'νιωθε περήφανη κι' ευτυχισμένη μ' αυτή τη μεταγραφή. Γιατί η Σοφία σε πίστευε. Ήταν μια φανατική Μαρινελλική. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως κάποιο βράδυ στο κέντρο «Στορκ» καθώς τραγούδαγες το «Ερήνη» -έντιμη καθώς ήταν και λεβέντισσα- έσκυψε και μου 'πε γεμάτη ανυπόκριτο θαυμασμό: «Μεγάλη τραγουδίστρια!! Λοιπόν να σου πω κάτι Μίμη, το Ερήνη το λέει πολύ καλύτερα από 'μένα». Και δεν έλεγε ψέματα. Ήσουνα αποθεωτική. Τέτοια που πιστεύω πως θα σταθείς σ' όλο τον κύκλο των τραγουδιών μου που έχουν την τύχη να δεχτούν το δημιουργικό σου οίστρο και το αγκάλιασμα της γλυκόχυμης φωνής σου. Σ' ευχαριστώ Μαρινέλλα που μου δίνεις την ευκαιρία ν' ακούσω τα τραγούδια μου από μια Δεύτερη Μεγάλη. Είναι ένα προνόμιο που κανείς ως τώρα δεν είχε την εύνοια να το δεχτεί. Σ' ευχαριστώ και γιομάτος ευγνωμοσύνη ευχαριστώ κι' Εκείνη που τα πρωτοζέστανε με τη φωνή της και με την αγάπη της. Φιλικά.

Σημείωμα στο οπισθόφυλλο του δίσκου «Η Μαρινέλλα σε τραγούδια της Βέμπο», Μάρτιος 1980


ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

…Το 1957 πήγα στη Θεσσαλονίκη να δω το Στέλιο το Ζαφειρίου γιατί είχαμε συνεργαστεί λίγο. Εκεί δούλευε ο Τόλης ο Χάρμας, στο ντουέτο το Ντούο Χάρμα. Μαζί τους ήταν και η Μαρινέλλα σαν τραγουδίστρια. Τραγουδούσε βέβαια σε ένα στρατιωτικό θέατρο, αλλά σ' αυτό το κέντρο ήταν πάρα πολύ καινούργια, έκανε το ντεμπούτο της που λέμε. Ξεκινούσε σε λαϊκά πάλκα… Το βράδυ λοιπόν, πήγα να δω τον Ζαφειρίου και την άκουσα που τραγουδούσε. Ήρθε στο τραπέζι μου μετά από λίγο και μου είπε κάτι πάρα πολύ περίεργο, μου λέει «Απόψε ο Τόλης δεν είπε κάποια τραγούδια που είχε προγραμματισμένα και μου φαίνεται πως η παρουσία σου εδώ σε κάτι τον εμπόδισε…». Δεν ξέρω αν ζει, αν υπάρχει ακόμα ο Χάρμας αλλά τώρα ας μην τα αναφέρουμε αυτά. Άκουσα, λοιπόν, εκείνο το βράδυ την Μαρινέλλα να τραγουδάει το «Αγαπώ μια τσιγγάνα με λυγερό κορμί, ψηλή / που 'χει αμύγδαλα τα μάτια και το μέλι στο φιλί / την ελένε Μαρινέλλα κι' είν' η πρώτη κατσιβέλα…». Εκεί έγινε η γνωριμία μας. Και αμέσως δεθήκαμε. Μας έδεσε και το ψάρεμα γιατί μου είπε ότι ο μπαμπάς της είχε βάρκα και το πρωί πήγαμε για ψάρεμα… Έτσι άρχισε το ειδύλλιο. Ήταν νομίζω τότε στα 16 πήγαινε στα 17 και εγώ πρέπει να ήμουν εικοσιπεντάρης… Έχουμε κάποια οκτώ - εννέα χρόνια διαφορά. Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τη Μαρινέλλα. Μετά ξεκινήσαμε κάναμε κάτι πρόβες μαζί, χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόγραμμα ότι θα δουλέψουμε κάπου. Πλησίαζε η περίοδος της Έκθεσης κι' ήρθαν απ' την Αθήνα κάποιοι συνεργάτες μου και μου είπαν να δουλέψουμε στη Θεσσαλονίκη την περίοδο της Έκθεσης. Έτσι και έγινε. Αυτό ήταν το πρώτο μας ξεκίνημα. Πήρα εγώ ένα μαγαζί σαν επιχείρηση το γνωστό «Λουξεμβούργο» και δουλέψαμε εκεί μαζί με τη Μαρινέλλα. Μόλις τελειώσαμε κατεβήκαμε στην Αθήνα και άρχισαν οι επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη. Πρώτος διδάξας ο Γιώργος Μητσάκης. Το πρώτο τραγούδι του, που είπαμε ήταν δικό του με τίτλο «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ». Επακολούθησε σωρεία τραγουδιών. (…) Δεν είχα ποτέ τίποτα μαζί της, Μπορεί να μην τα βρήκαμε σαν σύζυγοι αλλά είμαστε φίλοι όλα αυτά τα χρόνια, βλεπόμαστε. Τρώμε μαζί πολλές φορές και κρυφά από 'σας τους δημοσιογράφους, που ψάχνετε για τέτοια σκάνδαλα. Κάπου, νομίζω ότι και αυτή θέλει να τελειώνει από αυτή τη δουλειά. Δεν ξέρω, δεν τη ρώτησα αλλά εγώ πάντα σκέφτομαι να τελειώσω την καριέρα μου με τη Μαρινέλλα. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο έχω γράψει μια πολύ μεγάλη ιστορία στο λαϊκό τραγούδι, αυτά άλλωστε είναι γνωστά. Η Μαρινέλλα έκανε καριέρα και μόνη της, άξια. Είναι ανατολίτισσα από γονείς πρόσφυγες και μέσα της υπάρχει αγάπη για το λαϊκό τραγούδι. Νομίζω θα 'ναι πάρα πολύ ωραία να τελειώσω έτσι εγώ. Δεν ξέρω αν η ίδια θα συνεχίσει αλλά θέλω να τελειώσουμε μαζί αυτή την ωραία διαδρομή που γράψαμε, στον τομέα του τραγουδιού. Αυτή την τίμια διαδρομή, την ειλικρινή, χωρίς κερδοσκοπίες, χωρίς να αποβλέπει σε τίποτα ιδιαίτερα συμφέροντα… Υπάρχει στο πρόγραμμα και ο τελευταίος δίσκος, που θέλω να κάνω. Ένας διπλός μεγάλος δίσκος με 24 χορταστικά τραγούδια, πολύ προσεγμένα. Έτσι να κλείσω την καριέρα μου επάξια με το όνομα και με την αγάπη που μου έχει ο κόσμος. Θα γίνει ένας τέτοιος δίσκος ασφαλώς εγώ θα το ήθελα πολύ να συμμετέχει και η Μαρινέλλα. Βεβαίως δεν τη ρώτησα εάν οι υποχρεώσεις της, την αφήσουν -γιατί ανήκει σε μια πολύ εχθρική εταιρεία για εμένα, αυτή που με βασάνισε όλα αυτά τα χρόνια και εάν θα της επιτρέψει ο κύριος αυτός να ξανατραγουδήσει μαζί μου. Τώρα βέβαια ακούω ότι θα φύγει και αυτή από 'κει. Εύχομαι να μπορέσει να καθαρίσει και να κάνουμε μαζί αυτόν τον πολυπόθητο δίσκο που πολύς κόσμος τον περιμένει…

Συνέντευξη στον Γιάννη Ευθυμίου για το περιοδικό «Πίστα», 1997


ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

- “Σας αρέσει η Μαρινέλλα;
- “Ναι, τη βάζω και την ακούω, όταν είμαι στεναχωρημένη. Ανοίγω το πικάπ στη διαπασών και κάθομαι και την ακούω. Θα μου πεις, Μπέλλου δεν ακούς; Όχι, Μπέλλου δεν ακούω. Δεν ακούω κανέναν άλλον, εκτός απ' τη Μαρινέλλα!

Συνέντευξη στην Λόλα Νταϊφά, ραδιοφωνική εκπομπή «Συνθέτες και δημιουργοί του Ελληνικού τραγουδιού» για την Κρατική Ραδιοφωνία, 1985-86. Εμπεριέχεται στο βιβλίο «Λόλα Νταϊφά - Μουσικοί διάλογοι», 2007


ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ

…Έρχεται η Μαρινέλλα και μου λέει στ' αυτί «Μανίτσα να το πω εγώ αυτό το τραγούδι;» (σ.σ. «Σταλιά - σταλιά») Κι' εγώ της λέω «Ό,τι γουστάρει η Κίτσα» - έτσι τη λέγαμε χρόνια, με το χαϊδευτικό της… Πάω σπίτι, δεν περνάει πολλή ώρα, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει «Τελειώσαμε». Μου βάζει να τ' ακούσω και ακούω και παγώνω. «Μπράβο ρε Μαρινέλλα, μπράβο!». Πώς το 'χε τραγουδήσει έτσι, πόσο γλυκά το είπε, τι ψυχούλα που έβαλε…

Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία «Γιώργος Ζαμπέτας: Βίος & πολιτεία - Και η βρόζα έπεφτε στρέιτι θρού», Ιωάννα Κλεάσιου, 1997


ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Όταν άκουσαν το τραγούδι (σ.σ. «Άνοιξε πέτρα») στην ταινία, όλοι έτρεξαν στα δισκοπωλεία να το αγοράσουν σε δίσκο. Δεν ήξεραν τον ακριβή τίτλο του και το ζητούσαν «Η πέτρα». Όμως εμείς, δεν είχαμε προλάβει ακόμη να το τυπώσουμε σε δίσκο και να το κυκλοφορήσουμε. Εκείνη την εποχή, υπήρχε ήδη ένα τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου που το είχε τραγουδήσει η Βίκυ Μοσχολιού, και έλεγε «Πέτρα, την πέτρα περπατώ…». Τα δισκοπωλεία, λοιπόν, έδιναν αυτό το δισκάκι αντί του δίσκου μας. Η «Columbia», δεν προλάβαινε να τυπώνει το 45άρι της Μοσχολιού. Βέβαια, όταν σε λίγο έδωσα της Μαρινέλλας την ηχογράφηση και βγήκε στην αγορά ο δίσκος, έγινε πάταγος! Εγώ, βέβαια, τότε δεν πήρα ποσοστά από αυτό το τραγούδι, γιατί το έδωσα για να βοηθήσω τη Μαρινέλλα ή τον οποιονδήποτε τραγουδιστή που ερχότανε να τραγουδήσει σε μια ταινία. Η τεράστια επιτυχία αυτή, μού άνοιξε το δρόμο για μια σειρά από συνεργασίες με τη σπουδαία Μαρινέλλα. Θυμάμαι, την επόμενη χρονιά, μου ζήτησαν από την εταιρεία της να ξαναγράψω ένα τραγούδι για εκείνη. Της έγραψα το «Απόψε σε θέλω», ένα μοντέρνο τραγούδι. Η Μαρινέλλα, όταν το άκουσε την πρώτη φορά, μαράθηκε. Εγώ την κατάλαβα και την ρώτησα:
- «Δεν σου άρεσε το τραγούδι;»
- «Μίμη μου, μου αρέσει, αλλά νομίζω πως ταιριάζει περισσότερο στην Τζένη Βάνου».
Τότε, ένας κοινός φίλος που έτυχε να βρίσκεται στην πρόβα, της είπε: «Μαρινέλλα, δεν έχεις δίκιο. Το τραγούδι σού πάει πολύ. Εσύ πρέπει να το πεις!». Αυτό ήταν! Το τραγούδι το τραγούδησε εκείνη, και έκανε διπλάσιες πωλήσεις από την «Πέτρα». Με τη Μαρινέλλα, που είναι τόσο μεγάλη τραγουδίστρια, όσο και σπουδαίος άνθρωπος, συνεργάστηκα πολλές φορές, και πάντα τα τραγούδια μου απέκτησαν μια μοναδική οντότητα από την ανεπανάληπτη φωνή της. Την ευχαριστώ, ακόμη και για την πρόσφατη εμφάνιση της στο Ηρώδειο, που γιόρτασα τα πενήντα χρόνια μου στο πεντάγραμμο.

Απόσπασμα από το λεύκωμα «Μίμης Πλέσσας: Ένας δρόμος, χίλιες νότες», Μάκης Δελαπόρτας, 2002

Η ανηφορική διαδρομή της Μαρινέλλας βρήκε στα τραγούδια μου πολλά ξέφωτα μα και αξεπέραστες κορυφές. Την ευχαριστώ για τις ανεπανάληπτες ερμηνείες της…

Σημείωμα στο ένθετο της συλλογής «Μαρινέλλα: Τα λόγια είναι περιττά… (50 χρόνια τραγούδι)», Δεκέμβριος 2006

Όταν ένα τραγούδι μου (σ.σ. «Την ώρα που σταμάτησε η βροχή») με συγκινεί ύστερα από τόσα χρόνια, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ τη συγκίνηση μου μαζί σας. Ασύγκριτη η Μαρινέλλα σε μία μοναδική, ευαίσθητη εκτέλεση. Και όπως λέμε στη γλώσσα μας, δικό σας…

Ανάρτηση στην προσωπική σελίδα του μουσικοσυνθέτη στο «Facebook», 23 Οκτωβρίου 2015

Αρχικά είχα γράψει το τραγούδι «Πες μου πού πας» για να το τραγουδήσει η Μαρινέλλα στην ταινία «Γοργόνες και μάγκες». Ευτυχώς δεν πήγε χαμένο, γιατί το είπε η Βίκυ Λέανδρος και έγινε διεθνής επιτυχία. Τέλος πάντων. Έρχεται, λοιπόν, η Μαρινέλλα να τραγουδήσει το «Άνοιξε πέτρα» και επειδή είχε ακούσει για μιούζικαλ και Δαλιανίδη, πίστευε ότι θα έβαζε τουαλέτες και στολίδια, και εκείνος τελικά της φόρεσε τσεμπέρι. Και, ξέρετε, έδωσε αυτή τη συγκλονιστική ερμηνεία τραγουδώντας το κομμάτι μόνο μία φορά. Την επόμενη ημέρα ήταν προγραμματισμένο να κάνει εγχείρηση στις φωνητικές της χορδές

Συνέντευξη στην Έρη Βαρδάκη, εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», 13 Νοεμβρίου 2016


ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Έζησα τη Μαρινέλλα σε πολλές φάσεις του βίου της. Δύσκολες ιδίως. Μετά το χωρισμό της από τον Καζαντζίδη, βρέθηκε μόνη στο πέλαγος. Τότε, τη βοήθησε ο Κατσαρός. Την πήρε μαζί του σε μια περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση και τη στήριξε ουσιαστικά. Της έδωσε και κάποια τραγούδια, που μπορεί να μην ήταν σπουδαία, αλλά της πήγαιναν και την κράτησαν ζωντανή σ' αυτή τη σόλο καριέρα που τόσα πολλά ζητά από τον ερμηνευτή. Την πρώτη επιτυχία της, όμως, η Μαρινέλλα την κάνει μ' ένα τραγούδι του Ζαμπέτα, σε στίχους Διονύση Τζεφρώνη. Το «Σταλιά - σταλιά». Θα το τραγουδούσε η Βουγιουκλάκη. Η Βουγιουκλάκη, όμως, δε βρήκε το τραγούδι του γούστου της. Το έμαθε η Μαρινέλλα και στο πι και φι βρήκε το Ζαμπέτα και τον παρακάλεσε να το πει εκείνη. Ο Ζαμπέτας δέχτηκε. Και κέρδισε. Εγώ έγραψα τους στίχους του «Άνοιξε πέτρα». Του τραγουδιού που την ανέδειξε. Η μουσική είναι του Πλέσσα. Και σ' αυτόν νομίζω αξίζει ο έπαινος για την επιτυχία του κομματιού. Σ' αυτόν και στη Μαρινέλλα. Εγώ έγραψα ένα κλασικό τραγούδι, βατό, που θα μπορούσε να γίνει χασάπικο, ζεϊμπέκικο ή ό,τι άλλο. Ο Πλέσσας, όμως, γνωρίζοντας τις φωνητικές δυνατότητες της Μαρινέλλας, δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Έφτιαξε ένα τραγούδι - κραυγή, αξιοποιώντας στο έπακρο την έκταση της Μαρινέλλας, την τόλμη της, τη διάθεσή της να πει ένα τραγούδι που δεν είχε καμία σχέση με τα άλλα. Και πέτυχε. Θριαμβευτικά. Είναι πολύ δύσκολο αυτό το τραγούδι. Καμία τραγουδίστρια, εκτός από τη νεαρή τότε Πετρή Σαλπέα, δεν αποπειράθηκε να το γυρίσει σε δίσκο.

Την Μαρινέλλα την αγαπάω. Είναι πονόψυχη και τρυφερή. Αλλά στα θέματα της δουλειάς είναι άτεγκτη. Θυμάμαι ένα περιστατικό: Στην ορχήστρα της οι πάντες πρόσεχαν την εμφάνισή τους. Ένας μουσικός από όλους, όμως, αδιαφορούσε. Συχνά, φορούσε άσπρο παντελόνι με μαύρες κάλτσες, ενώ όλοι οι άλλοι φορούσαν άσπρες. Η Μαρινέλλα τού έκανε παρατήρηση. Το ίδιο και οι συνάδελφοί του. Αλλά αυτός το βιολί του! Ώσπου ένα βράδυ η Μαρινέλλα τον κάλεσε στο καμαρίνι της και του ανακοίνωσε ότι τον απολύει.

Δεν είχα ποτέ μαζί της ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις. Δε μ' άρεσαν οι παρέες της, όπως δεν της άρεσαν και οι δικές μου. Κάποτε πήγα σε ένα στούντιο, στην οδό Σκαραμαγκά, για να παρακολουθήσω μια ηχογράφηση τραγουδιού που είχαμε γράψει με τον Πλέσσα. Η Μαρινέλλα στάθηκε μπρος στο μικρόφωνο κι' άρχισε να ψιλοτραγουδάει, για να στρώσει τη φωνή της. Η φωνή της, όμως, ήταν κάπως μπουκωμένη. Έκανε διάφορες προσπάθειες να την ξεμπουκώσει, αλλά εις μάτην. Τότε ζήτησε να της πάνε στο θάλαμο εγγραφής ένα κομμάτι ξύλο πάχους δέκα εκατοστών. Έβγαλε τα παπούτσια της, πάτησε στο ξύλο, κι' άρχισε να τραγουδάει. Αμέσως, ακούστηκε μια άλλη φωνή, πολύ πιο λαμπικαρισμένη από πριν. «Τώρα σβήστε μου και τα φώτα. Όλα τα φώτα. Και, παρακαλώ, να φύγουν για λίγο από το στούντιο ο Λευτέρης και ο Μίμης». Συμμορφωθήκαμε. Επιστρέψαμε ύστερα από μια ώρα. Το τραγούδι (σ.σ. «Άμα δείτε το φεγγάρι») είχε ηχογραφηθεί και ήταν τέλειο!

Τη Μαρινέλλα την έχω δει να βουρκώνει πολλές φορές. Να κλαίει, λιγότερες. Να σπαράζει από το κλάμα, όμως, μόνο μία: όταν πέθανε ο κύριος συνεργάτης της, ο στιχουργός Πυθαγόρας. Η Μαρινέλλα είχε πιάσει μια γερτή πόρτα, ντυμένη στα μαύρα -όπως στο «Γοργόνες και μάγκες»-, και δεν έβλεπε ούτε άκουγε κανέναν. Έκλαιγε μόνο, με αναφιλητά. Η σκηνή ήταν σπαρακτική. Και δεν είχε καμία σχέση με «θέατρο». Δεν είναι ικανή η Μαρινέλλα για κάτι τέτοιο…

Το καλοκαίρι του 2006, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών οργάνωσε τρεις συναυλίες προς τιμήν μου, με τίτλο «Θα πιω απόψε το φεγγάρι». Όπως είχε αποφασιστεί, στις συναυλίες θα τραγουδούσαν ο Νταλάρας, η Αλεξίου, ο Μητσιάς, ο Μακεδόνας, η Γλυκερία, η Ασλανίδου κι' ένα συγκρότημα νέων. Επίσης, τιμητικά, θα έλεγε τέσσερα τραγούδια η Μαρινέλλα. Μόλις ανακοινώθηκαν από τις εφημερίδες τα ονόματα των τραγουδιστών, ο Μητσιάς μού τηλεφώνησε ότι δε θα μπορούσε να συμμετάσχει στη συναυλία για λόγους που δεν είναι του παρόντος. Η Αλεξίου, από τη μεριά της, σε συνεννόηση με το «Μέγαρο» ανακοίνωσε ότι δε θα τραγουδήσει, γιατί δεν είχαν την άδεια της, για ν' ανακοινώσουν το όνομά της οι διοργανωτές. Εκκλήθη -παρεκκλήθη, το πιο σωστό- τότε η Μαρινέλλα να πάρει μέρος στη συναυλία, να πει τα δικά της τραγούδια («Άνοιξε πέτρα» κ.α.) κι' επιπλέον να ερμηνεύσει ένα κλασικό τραγούδι της Χαρούλας με στίχους δικούς μου και μουσική του Σπανού, την «Οδό Αριστοτέλους». Ήμουν στα παρασκήνια. Όταν ήρθε η ώρα για την «Οδό Αριστοτέλους», η Μαρινέλλα, μ' ένα υπέροχο άσπρο φόρεμα, πλησίασε προς το πιάνο και άρχισε να τραγουδάει, με εντελώς δικό της τρόπο: «Σάββατο κι' απόβραδο και ασετυλίνη / στην Αριστοτέλους που γερνάς…». Το πλήθος σαν μαγεμένο παρακολουθούσε τη φωνή της, τις ανάσες της, βαθύτατα συγκινημένο. Όταν τελείωσε το τραγούδι, όλος ο κόσμος ξέσπασε σε «Ζήτω!» και χειροκροτήματα, που ποτέ ως τότε, και σε έναν τέτοιο, χώρο δεν είχε ακούσει κανείς -ούτε η μεγάλη αυτή τραγουδίστρια! Ένας πραγματικός θρίαμβος!

Αποσπάσματα από το αφήγημα «Λευτέρης Παπαδόπουλος: Εν αρχή ην ο Καζαντζίδης», 2007


ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ

Για 'μένα είναι μια μεγάλη καλλιτέχνις, όπως η Εντίθ Πιάφ ή η Αμαλία Ροντρίγκεζ

Δήλωση στην Μανουέλα Μαθιουδάκη, περιοδικό «Επίκαιρα», 15 Απριλίου 1976

Η Μαρινέλλα είναι πάνω απ' όλα μια πολύ σπουδαία καλλιτέχνις. Μια ερμηνεύτρια µε μεγάλη και πηγαία εκφραστικότητα που μιλάει κατευθείαν στις ψυχές των ανθρώπων. Είναι πολύ ωραίο να συναντιούνται ξανά δύο άνθρωποι που έχουν ανταλλάξει πάνω στο ίδιο πάλκο το τρακ, τις σκέψεις, τις συγκινήσεις τους. Άλλωστε, πέρα από το θρυλικό «Ρεσιτάλ», συναντηθήκαμε και άλλες φορές δισκογραφικά ή φιλικά και ανθρώπινα, καθώς ποτέ δεν σταματήσαμε να έχουμε επαφές…

Οι συνθήκες της εποχής και το ίδιο το κοινό έκαναν το «Ρεσιτάλ» ιστορικό. Ακόμα το γεγονός ότι μια καλλιτέχνις τέτοιας μεγάλης εμβέλειας, όπως είναι η Μαρινέλλα, τραγούδησε αυτό το είδος μπαλάντας µε κοινωνικό περιεχόμενο, όπως αυτό που έχει συνδεθεί µε τη δική µου διαδρομή στη μουσική. Όμως η ίδια πιστεύει όλα αυτά που ερμηνεύει, τα νιώθει βαθιά μέσα στην ψυχή της, γι' αυτό και στο στόμα της αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο νόημα. Το σημαντικό είναι να μην ξεχνάµε τις ρίζες µας και από πού προερχόμαστε και η Μαρινέλλα το καταφέρνει. Γι' αυτό της ταιριάζει το κοινωνικό τραγούδι. Κι' εγώ δεν ξεχνώ ποτέ την καταγωγή µου

Συνέντευξη στην Δέσποινα Σαββοπούλου, εφημερίδα «Ο Τύπος της Κυριακής», 20 Ιανουαρίου 2013

Όσον αφορά τη σχέση μου με τη Μαρινέλλα, υπάρχει ένας πρόλογος σε κάθε τραγούδι, που ερμηνεύει κατά τη διάρκεια της παράστασης, που φανερώνει ποια είναι η σχέση μας και απαντά σε αυτήν την ερώτηση. Η φιλία μας δεν ήταν ποτέ τυπική. Όταν γνωριστήκαμε το '68-69 επιθυμούσε πολύ να ερμηνεύσει ένα άλλο είδος τραγουδιού από το λαϊκό και να στραφεί στη μπαλάντα που είναι κοινωνικό, ρομαντικό και αντιπολεμικό τραγούδι. Εγώ υπηρετώ και εκφράζομαι μέσα από αυτό εδώ και 55 χρόνια. Με το στίχο της μπαλάντας αναφέρομαι στα ανθρώπινα δικαιώματα και καθήκοντα και καταγγέλλω την πολιτεία, χωρίς προσβλητικό τρόπο. Της έγραψα λοιπόν κάποια τραγούδια το '70-71 που τα πρωτοερμήνευσε στο «Στορκ» όπου εμφανιζόταν την εποχή εκείνη. Ο κόσμος όμως, τότε διασκέδαζε μόνο με τα μπουζούκια και γι' αυτό το πρόγραμμα κατέβηκε. Παρ' όλα αυτά, η Μαρινέλλα επέμενε να συνεχίσουμε. Το '75 μαζεύτηκε το υλικό και το '76 «γεννήθηκε» το «Ρεσιτάλ». Ονομάστηκε έτσι, γιατί θα έδινε εκείνη ρεσιτάλ. Το '80 κάναμε το «Ταμ - ταμ» και το '87 τη «Συνάντηση». Τώρα που ξανασυναντηθήκαμε έχουμε τα ίδια αισθήματα και συναισθήματα όπως παλιά. Εγώ παρέμεινα πιστός στο ίδιο ύφος τραγουδιού που αγαπώ, τη μπαλάντα, ενώ εκείνη, επειδή είναι μια μεγάλη καλλιτέχνις μπορεί να προσαρμόζεται και να υπηρετεί όλα τα είδη τραγουδιού. Άλλοτε είναι λυρική, άλλοτε πιο λαϊκή και άλλες φορές ρομαντική ερμηνεύτρια…

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα «aboutthessaloniki.gr», 23 Μαρτίου 2013

Το υλικό της μουσική παράστασης «Ρεσιτάλ» άρχισε να συγκεντρώνεται ήδη από το 1970. Τότε με τη λογοκρισία της Χούντας πολλά τραγούδια δεν επιτρεπόταν να τα πούμε και αναγκαστικά τα βάζαμε στην άκρη. Εγώ κάνω αυτό που λέμε κοινωνικό τραγούδι. Τραγουδώ μπαλάντες που μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα, που περιλαμβάνουν την καταγγελία για την καταπίεση και την ανελευθερία, τη δυστυχία. Ο λόγος έχει την πρωτοκαθεδρία για 'μένα. Ο λόγος με ενδιαφέρει. Όσο για τη συνάντησή μου με τη Μαρινέλλα, δεν ήταν καθόλου επιφανειακή. Μόνο η Μαρινέλλα θα μπορούσε να βγει μόνο με μια κιθάρα και να πει αυτά τα τραγούδια, τα τραγούδια μου. Το κοινωνικό τραγούδι έχει το κόστος του, δεν είναι εμπορικό

Συνέντευξη στην Χάιδω Σκανδύλα, εφημερίδα «Ο Αγγελιοφόρος της Κυριακής», 24 Μαρτίου 2013


ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ

Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια και ακούγοντας ξανά το «Ρεσιτάλ» και το «Ταμ - ταμ» λέω πως όλα είναι γραμμένα και υπακούουν σε αφανέρωτους νόμους της φαντασίας και του ονείρου. Και σ' αυτούς τους νόμους αποδίδω την επιτυχία τους τότε, που απόδειξη είναι η αναπαραγωγή τους τώρα σε αυτήν την έκδοση. Εκείνος -ο Κώστας Χατζής- μελαχρινός βάρδος, εκφραστής της πίκρας και της αγανάκτησης των λούμπεν, των αδικημένων και μιας νεολαίας που ονειρευότανε ένα καλύτερο αύριο που δεν ήρθε ποτέ. Εκείνη -η Μαρινέλλα- ξανθή αισθαντική ερμηνεύτρια του ερωτικού και έντεχνου λαϊκού, η αγαπημένη του κατεστημένου και των σαλονιών. Γάμος αταίριαστος με όλη τη βαρύτητα της λέξης. Κι' όμως, επιτεύχθηκε εκείνη η θαυμάσια χημεία που φέρνει την ευτυχία ή την επιτυχία. Ο ένας διείσδυσε στον κόσμο του άλλου. Ακούσαμε μια εκπληκτική Μαρινέλλα να κατεβάζει στο δρόμο και να βάζει στο στόμα του κόσμου τραγούδια κοινωνικού προβληματισμού κι' έναν ερωτικό Χατζή να κρατάει συντροφιά στο πικάπ τους μοναχικούς και ονειροπόλους. Κανείς απ' τους δυο δεν πρόδωσε τον εαυτό του, απλώς κι' οι δυο είχανε κάνε βήμα ο ένας στον κόσμο του άλλου. Εκεί έγινε η μεγάλη συνάντηση που έφερε την επιτυχία, που απόηχος της θα ηχεί, ίσως και είκοσι χρόνια μετά από σήμερα. Θ' αδικούσα τον εαυτό μου και τους άλλους συναδέλφους στιχουργούς αν δεν μας έδιναν την πρέπουσα μερίδα σ' αυτήν την επιτυχία. Μπράβο Χατζή! Μπράβο Μαρινέλλα! Μπράβο Κώστα Κλάββα που ενορχήστρωσες με τόση έμπνευση τους κόπους μας. Ο Θεός να μας έχει καλά και μαζί με 'μας και 'σας που μας ακούτε απόψε!

Από το ένθετο της συλλογής «Μαρινέλλα · Κώστας Χατζής - Ρεσιτάλ για δύο», Νοέμβριος 1996


ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Η κρίση, εξ' αιτίας της δουλειάς μου, είναι πολύ ειδική. Θέλω να πώ πως δύσκολα εντυπωσιάζομαι και είμαι πολύ απαιτητικός στο να κρίνω έναν τραγουδιστή. Ανεπιφύλακτα, όμως, θα πω πως για 'μένα πάνω από όλους είναι η Μαρινέλλα. Έχω παρακολουθήσει όλη της την πορεία. Ξεκίνησε σαν ηθοποιός. Μια μέρα που μια τραγουδίστρια του θιάσου είχε αρρωστήσει, την έβγαλαν να τραγουδήσει. Αυτή ήταν η αρχή. Για 'μένα είναι η κορυφαία τραγουδίστρια από κάθε άποψη. Και από πλευράς ερμηνείας αλλά και από πλευράς σκηνικής παρουσίας.

Συνέντευξη στο περιοδικό «Glyfada - Freepress», Ιούνιος 2014

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαρινέλλα, που ερμήνευσε μ' αυτόν τον ανεπανάληπτο τρόπο το τραγούδι μου, «Σβήσε το φως». Τότε, ως παραγωγός, για λόγους σκοπιμότητος, υπέγραφα με το όνομα Γιάννης Αξιώτης. Δεν ήθελα να δίνω λαβή για σχόλια από τους συνθέτες με τους οποίους συνεργαζόμουν. Έτσι, πολλοί λίγοι ξέρουν πως πίσω από τον Αξιώτη κρυβόταν ο Παπαθεοδώρου…

Σχόλιο σε σύνδεσμο του ιστότοπου «Marinella» (@marinelladiva) στο «Facebook», 5 Νοεμβρίου 2015


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ

Είχα την πρώτη καλλιτεχνική εμπειρία με τη Μαρινέλλα, πριν αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη όπου τη συνόδευα παίζοντας πιάνο στο κέντρο που τραγουδούσε. Θυμάμαι ότι είχε πει τότε, πως κάποια μέρα θα πρόκοβα στο χώρο της μουσικής και το πιστεύω της αυτό το απέδειξε αργότερα, ερμηνεύοντας τα πρώτα μου τραγούδια, δίνοντας μου έτσι την ευκαιρία να μπω στο χώρο της δισκογραφίας σαν συνθέτης. Ανέκαθεν ένοιωθα θαυμασμό για το ταλέντο της και είμαι ευτυχής που ήρθε η στιγμή να παρουσιάσω μαζί της μια ολοκληρωμένη δουλειά. Πιστεύοντας στην απεριόριστη τραγουδιστική γκάμα που διαθέτει, της έγραψα τραγούδια που ανήκουν σε δύο προσφιλή είδη μουσικής για τον Έλληνα ακροατή. Το έντεχνο λαϊκό και το σημερινό ελαφρό. Η Μαρινέλλας, τόσο στο ένα όσο και στο άλλο είδος αναδεικνύεται για άλλη μια φορά μια μεγάλη ερμηνεύτρια!

Σημείωμα στο ένθετο του δίσκου «Η Μαρινέλλα του σήμερα…», Απρίλιος 1978

Τα περιμένω όλα από την Μαρινέλλα! Γιατί η Μαρινέλλα δεν είναι δισκογραφική τραγουδίστρια, όπως είναι οι περισσότερες… Είναι σταρ! Δηλαδή, όλες τραγουδάνε πολύ ωραία, αλλά αυτό που έχει η Μαρινέλλα προς τα έξω, στον κόσμο, δεν το έχει καμιά άλλη τραγουδίστρια στην Ελλάδα! Είναι μοναδική! Όπως είναι η Πιάφ, ας πούμε, στη Γαλλία, που δεν μπορεί να την ξεπεράσει κανείς. Γιατί η Πιάφ συνδύαζε το θέαμα μαζί με το τραγούδι. Είναι γεννημένη γι' αυτό το πράγμα… Η Μαρινέλλα κάνει σόου δραματικό! Δηλαδή είναι «Εκάβη», δεν είναι του τραλαλά… Αλλά είναι η δραματικότητα που έχει όταν λέει μπαλάντες, κομμάτια που σε συγκλονίζουνε…

Συνέντευξη στον Στέλιο Κοντέα, εφημερίδα «University Press», Ιούνιος 2011

Η Μαρινέλλα, ήταν η τραγουδίστρια που με έβαλε στην Ελληνική δισκογραφία. Την ήξερα από τη Θεσσαλονίκη, ήμουν έφηβος όταν κάποια στιγμή ήταν με τον Στέλιο Καζαντζίδη, αρρώστησε ο πιανίστας και με πήραν τηλέφωνο στο Πανόραμα και πήγα να τον αντικαταστήσω. Θυμάμαι πώς με υποδέχτηκε η Μαρινέλλα και ο Στέλιος. Αργότερα, φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε δίσκο 45' στροφών που έγινε και τεράστια επιτυχία και στο εξωτερικό, το «Κρίμα το μπόι σου». Αυτός ήταν και ο πρώτος δίσκος που έκανα, ήταν καθοριστική η συνεργασία μου μαζί της

Συνέντευξη στην Ελισάβετ Σταμοπούλου για την ιστοσελίδα «in.gr», 17 Ιανουαρίου 2016


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΙΜΙΖΑΚΗΣ
 
Το να συνεργάζεται κανείς μαζί με τη Μαρινέλλα είναι πραγματική ευτυχία. Πέρα από το γεγονός ότι είναι μια σπουδαία τραγουδίστρια, είναι ο άνθρωπος που μετά από τόσες επιτυχίες στην πλάτη της και τόση δουλειά, κάθεται σαν μικρό παιδί, παρακολουθεί, διδάσκεται από τον συνθέτη το τραγούδι και προσπαθεί να αρέσει πρώτα στο συνθέτη και μετά στον εαυτό της. Με λίγα λόγια είναι ο άνθρωπος που συνεργάζεται, είναι η γυναίκα που ξέρει τι θα πει τραγούδι και ξέρει τι σημαίνει τραγουδίστρια…

Συνέντευξη στην Λόλα Νταϊφά, ραδιοφωνική εκπομπή «Συνθέτες και δημιουργοί του Ελληνικού τραγουδιού» για την Κρατική Ραδιοφωνία, 1985-86. Εμπεριέχεται στο βιβλίο «Λόλα Νταϊφά - Μουσικοί διάλογοι», 2007


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

…Ήμουν στο Θέατρο Παρκ, στον θίασο Χατζηχρήστου και είχαμε πάρει ως «guest» εκείνη και τον Καζαντζίδη. Κατάλαβα ότι αδικείται να του κάνει μόνο σεκόντο. «Στέλιο, άσε να πει ένα τραγούδι μόνη της» του λέω. Eνα βράδυ που τον έπεισα, τη βάζω και λέει την «Όμορφη πόλη» του Θεοδωράκη. Βγήκε και χάλασε ο κόσμος. Ύστερα ηχογράφησε το τραγούδι μου «Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου». Ο Στέλιος, θυμάμαι, την έφερε στο στούντιο και δεν κάθησε να την ακούσει, πήγε στη μάνα του. Έπειτα θυμάμαι ήμουν στη Σταδίου, έρχεται η Μαρινέλλα, κλαίει και μου λέει «Σώσε με. Toν άφησα και δεν έχω λεφτά ούτε στη μάνα μου να πάω στο Παγκράτι». Είχα πάρει βραβείο τραγουδιού στη Βαρσοβία και ετοιμαζόμουν για περιοδεία στη Ρωσία. Την πήρα μαζί μου. Επειδή ήρθε τελευταία στιγμή, πληρώθηκε σε ρούβλια. Αγόρασε ένα γούνινο παλτό από εκεί, το πούλησε εδώ όταν γυρίσαμε. Ήταν η αρχή της τεράστιας επιτυχίας της…

Συνέντευξη στην Έρη Βαρδάκη, εφημερίδα «Το Βήμα» (ένθετο περιοδικό «ΒΗmagazino»), 12 Ιουλίου 2015


ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΕΜΠΟΣ

Άρχισα να προβλέπω την καλλιτεχνική εξέλιξη τραγουδιστών με την φωνή της Μαρινέλλας. Άκουγα τραγούδια με «αχ» και βαχ», στα οποία συμμετείχε και δεν της ταίριαζαν οι στίχοι καθόλου. Άκουγα τα ταιριαστά της σεκόντα στον Καζαντζίδη και σκεφτόμουν πως αυτή η φωνή χρειάζεται τραγούδια με άλλους στίχους και άλλες μελωδίες. Όταν χώρισε με τον Καζαντζίδη, δεν είχε δική της προσωπικότητα σαν τραγουδίστρια, γιατί μέχρι τότε ήταν το σεκόντο του Καζαντζίδη. Οι συνθέτες δεν είχαν κάτι ειδικό για την φωνή της, γιατί την σκεφτόντουσαν να τραγουδάει δίπλα στον Καζαντζίδη. Αυτή ήταν η ακουστική εικόνα που είχαν οι συνθέτες για την Μαρινέλλα από την μέχρι τότε προηγούμενη καριέρα της στην δισκογραφία. Μόλις της πρότεινα να τραγουδήσει το «Φλόγες ακούμπησαν τον ουρανό» και το «Κοίταξε με μια στιγμή» που έγραψα με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, δέχθηκε αμέσως. Αυτά τα δύο τραγούδια της «έπεσαν» σαν «ταγιεράκι» ταιριαστό εκείνη την εποχή που δεν είχε τίποτε παραπλήσιο. Αμέσως μετά άρχισαν οι μιμήσεις. Πάλι καρσιλαμάδες και πάλι σε εννέα όγδοα! Ακριβώς σαν το «Φλόγες ακούμπησαν τον ουρανό» το οποίο είχε προηγηθεί. Άρχισαν οι παλαιότεροι συνθέτες να την ακούν με άλλο, με «καινούργιο αυτί» και έτσι σιγά - σιγά απέκτησε την δική της προσωπικότητα στο τραγούδι. Στη συνέχεια εξελίχθηκε με μία λαμπρή καριέρα…

Απόσπασμα από το λεύκωμα «Άγγελος Σέμπος: Δίσκοι από βινύλιο», 2010


ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ

Η Μαρινέλλα ήταν και είναι μια τραγουδίστρια υψηλής περιωπής. Η εμπορική επιτυχία δεν είναι κακό πράγμα. Το να είναι κανείς εμπορικός, το να απλωθεί το έργο του στον πολύ κόσμο είναι σπουδαίο…

Ραδιοφωνική συνέντευξη στη Λόλα Νταϊφά κατά την περίοδο 1986-87. Εμπεριέχεται στο βιβλίο «Λόλα Νταϊφά - Μουσικοί διάλογοι», 2007


ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ

Ο εξαίρετος σκηνοθέτης κύριος Κώστας Κουτσομύτης, μου έκανε την τιμή, να με καλέσει ως μουσικοσυνθέτη της Σειράς «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες». Ηθικός αυτουργός ο Γιάννης Ξανθούλης, συγγραφέας του ομώνυμου μυθιστορήματος, και φίλος μου, από χρόνια. Ο Ξανθούλης, και ο Άγγελος Παπαδημητρίου, ευόδωσαν, στην πρόσληψη μου κι' έτσι ακύρωσα τις διακοπές και γνώρισα τις Μέλισσες. Η Μαρινέλλα αναφέρθηκε, καθώς τρώγαμε ψάρια, στο σπίτι του Κουτσομύτη, με την Ρένα, τη γυναίκα του και τον Ξανθούλη. Το πρότεινε ο Κουτσομύτης κι' ενθουσιαστήκαμε. Μετά άρχισαν οι ενδοιασμοί «Μα, θα δεχτεί;», «Θα δεχθεί -είπα εγώ, ξαφνικά- λες και το 'ξερα». Μη γελάσετε. Το 'ξερα. Τα 'χα δει στον ύπνο μου ότι θα γράψω για τη Μαρινέλλα. Ειδοποίησα το Γιώργο Ζαχαρίου και την αδελφή μου Δέσποινα, «Στούντιο Μέλισσες». Κι' ήρθαν όλοι. Το τέλειο καστ. Οι μουσικοί, ο Λάζαρος Κουλαξίδης, από την Καβάλα, όλοι μαζί στο στούντιο αλά παλαιά και η Μαρινέλλα ιέρεια κι' ο Άγγελος, να μου μιλά για «επαναπροσδιορισμό του μύθου». Η λατρευτή μου Λίνα Νικολακοπούλου, μας εχάρισε δύο διαμάντια της, ένα παλιό μας κομμάτι, το «Τραγούδι του Νείλου», και το τραγούδι των τίτλων, τ' ακούσαμε και χάρηκε, που τόσο κι' εκείνη αγαπάει από μικρή, τη Μαρινέλλα. Η Μαρινέλλα φέρει στην εκφορά της τη δικαιοσύνη του λαϊκού επικοινωνιακού μέσου, με ακρίβεια ενός τεχνίτη ακροβάτη, όλα αυτά ένα λαρύγγι που μετουσιώνεται σε τραγικό εξάγγελο την ώρα της ερμηνείας. Την ευχαριστώ γιατί μου έδωσε απλόχερα πληροφορίες για το συναισθηματικό μου αρχείο - ειλικρινά δεν ξέρω πόσες τέτοιες πηγές, ιδιαίτερα με τη δική της φωτεινή ενέργεια, υπάρχουν ακόμα στη χώρα μας, ικανές να φωτίσουν ένα απλό τραγούδι, με φως, εσωτερική πνοή και παράλληλα με τέτοια μεταδοτικότητα. Παραδίδουμε ένα ηχογράφημα, που ήταν τύχη, για όσους το ζήσαμε. Ελπίζω να μας αγαπήσετε όπως αγαπήσαμε κι' εμείς αυτούς τους ήρωες. Έπειτα ξεχάστε μας. Είμαστε, τότε, όλοι εδώ. Σαν το θίασο της Μαρίκας Σουέζ. Όπως άλλαζε η εποχή.

Σημείωμα στο ένθετο του σάουντρακ «Σταμάτης Κραουνάκης - …Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», Ιανουάριος 2000

- “Πώς είδες την «επιστροφή» της Μαρινέλλας στην πίστα;
- “Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι την αγαπώ τη Μαρινέλλα. Ηταν καλή, αλλά αισθάνθηκα με όλο το σύστημα που είδα εκεί ότι ήμουν τουρίστας στην… Αυστραλία! Παρακολούθησα ένα μπεστ οφ επιτυχιών της, λίγο σαν ρετροσπεκτίβα, και οι στιγμές που η γυναίκα αυτή ήταν ήσυχη μέσα στο παρόν της και μου θύμισε την εκρηκτική καλλιτέχνιδα που ξέρω, ήταν λίγες! Την ένιωσα υποχρεωμένη να συστήσει τον εαυτό της στις νεότερες γενιές κάνοντας ποτ - πουρί του ρεπερτορίου της. Στο δεύτερο μέρος που τραγούδησε τα λαϊκά ήμουν πιο συντονισμένος. Από την άλλη, δεν πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί, γιατί μας έχουν λείψει τόσο πολύ οι σημαντικοί καλλιτέχνες. Απλά θα ήθελα αυτή τη γυναίκα να τη δω έξω από αυτή τη «συνθήκη». Κάτι έγινε λάθος. Και λυπήθηκα για αυτό…

Συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη, εφημερίδα «Το Έθνος της Κυριακής», 18 Μαρτίου 2007


ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τη Μαρινέλλα τη «συναντούσα» από μόνη μου -πολλές φορές και όποτε ήθελα- πριν από τούτη τη συνάντηση. Είκοσι χρόνια τώρα θα 'ναι -μπορεί και παραπάνω… Σε ταινίες έγχρωμε της «Finos Films» με το θρυλικό και ακραίο «Άνοιξε πέτρα», τότε που έσπρωχνα κι' εγώ την πέτρα της ασάφειας του μέλλοντός μου, για να βγω εκεί που μου 'λεγε η καρδιά -στου τραγουδιού τη χώρα. «Σταλιά - σταλιά κι' αχόρταγα…» Σε δίσκους των 45' στροφών. Σε μεγάλους δίσκους μετά… Στην «Καταχνιά» του Χρήστου Λεοντή. Στον «Πυρετό» του Άκη Πάνου. Στη συναυλία στο «Κεντρικόν», μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Στο «Τι σε μέλλει εσένα κι' αν γυρνώ». Παντού. Στο «Zoom», στην Πλάκα, την πρωτόειδα ζωντανή. Το θυμάμαι σα να 'ταν τώρα. Μια λάμψη δηλαδή θυμάμαι, όπως στις ολογραφίες. Ασημένια. Με ωραία ρούχα. Μεταξωτά και φίνα. Κοίταζε το σκοτάδι της πλατείας κατάματα. Μαγνήτιζε το χώρο. Κάτι καινούργιο ήταν αυτό -πέρα απ' τα τραγούδια, τον ήχο της ορχήστρας, την πειθαρχία των μουσικών. Τα έκανε όλα και έλαμπαν. Σού τα κάρφωνε στο μυαλό -το ρυθμό, τις μελωδίες, τα λόγια, τις παύσεις. Χειροκρότησα και βγήκα στο δρόμο. «Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε». Τι Πλάκα! Στον τοίχο του δωματίου μου στο σπίτι, είχα μια αφίσα της τεράστια από το «Φαντάζιο» και πιο δίπλα μία του Γιάννη Πουλόπουλου. Κι' έμπαινε η γιαγιά μου και έλεγε: «Τι τους θες αυτούς, παιδάκι μου, αντί να βάλεις μια φωτογραφία του πατέρα σου και της μητέρας σου, μας κρέμασες τη Μαρινέλλα και τον Γιαννάκη, αυτοί θα σου δώσουν να φας;». Μοιραία πράγματα. Και «έφυγε» η γιαγιά η Μαρίνα, δυο - τρία χρόνια μετά, γυρίσαμε κι' εμείς στο σπίτι. Ήταν η μέρα που το βράδυ στη «Eurovision», διαγωνιζόταν η Ελλάδα με τη Μαρινέλλα και το «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου», το παρατονισμένο, και είχα φαγωθεί να το δω. Στο σπίτι είχαμε πένθος. Κουκούλωσα, λοιπόν, την τηλεόραση με μια κουβέρτα, μπήκα κι' εγώ από κάτω, με κλειστή τη φωνή στη συσκευή, ήρθε η σειρά της Μαρινέλλας, άνοιξα ελάχιστα την ένταση, τέλειωσε το τραγούδι, έπεσα κι' εγώ να κοιμηθώ ζαλισμένη από την αγωνία του αποτελέσματος και την ακτινοβολία της οθόνης. Τελικά, θέμα ακτινοβολίας είναι η περίπτωση της Μαρινέλλας. Με καλά ή αδιάφορα τραγούδια, τόσα χρόνια τώρα, είναι από μόνη της ένας πολύ ισχυρός πομπός που εκπέμπει ενέργεια, δύναμη, πίστη στο στοίχημα της: Αυτή και ο κόσμος ή και ο χρόνος. Κι' όποιος νικήσει. Τίμια πράγματα…

Κείμενο της Λίνας Νικολακοπούλου στο περιοδικό «Δίφωνο», Αύγουστος 1998

Πήγαινα γυμνάσιο ακόμα όταν έστριψα στην οδό Κυδαθηναίων να βρω την πόρτα του «Zoom» στην Πλάκα. Να δω από κοντά την Μαρινέλλα. Τα θυμάμαι τα κόκκινα σκαλιά που ανέβηκα με τόσο χτυποκάρδι για να πάρω τελικά τη θέση μου, τέρμα δεξιά όπως βλέπαμε τη σκηνή. Κάτω απ' τα ηχεία. Κόσμος πολύς, τα τραπέζια μια σταλιά. Δεν καλοθυμάμαι αν είχε και κουρτίνα ή ημικυκλική σκηνή που σε χώριζε απ' το παραμυθένιο. Όλα τ' άλλα τα 'χω καταγράψει με ακρίβεια στον σκληρό μου δίσκο. Τον πεντακάθαρο ήχο της ακουστικής ορχήστρας, το ωραίο φως, την φίνα σιλουέτα της, το κομψό της ντύσιμο, την απόλυτα ελεγχόμενη ενεργεία της φωνής, της αναπνοής, των κινήσεων του σώματος, του βλέμματος. Πέρασαν χρόνια; Όχι. Το περίμενα; Ναι. Το περίμενε; Νομίζω, ναι. Αυτή η συνεργασία μάλλον είχε δρομολογηθεί από τότε. Και εκείνο που λένε πως σου ανήκει μονάχα εκείνο που 'χεις δώσει είναι αλήθεια. Της ανήκουν αυτά τα τραγούδια, της ανήκει αυτό το χαμόγελο, της ανήκει η αγάπη που δίνει στον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια…

Σημείωμα στο ένθετο του άλμπουμ «Μαρινέλλα - Άμμος ήτανε…», Μάρτιος 2004


ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ

Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένας δίσκος νομίζω ότι δεν θα ξαναγράψω άλλο τραγούδι ή μουσικό θέμα. Ότι έχω δώσει αυτό που είχα να δώσω. Με συνοδοιπόρους όμως σαν την Μαρινέλλα και την Λίνα αυτό το συναίσθημα γκρεμίζεται. Με φέρνουν στην αρχή εκεί απ' όπου ξεκίνησα. Δηλαδή ένα ονειροπόλος ερασιτέχνης μουσικός.

Σημείωμα στο ένθετο του άλμπουμ «Μαρινέλλα - Άμμος ήτανε…», Μάρτιος 2004

- “Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε το όνομα Μαρινέλλα;
- “Τραγουδίστρια με έξι χέρια και τέσσερα πόδια!

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο για την ιστοσελίδα «straightonmusic.com», 10 Ιουνίου 2015


ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ

Η Μαρινέλλα με «συνάντησε» από το ραδιόφωνο. Εγώ με άδεια ήρθα από τη Σπάρτη και πήγα να τη γνωρίσω στο «Στορκ», όπου τραγούδαγε με τον Πουλόπουλο. Μιλήσαμε τυπικά. Ήμουν πολύ φοβισμένος. Πρέπει να 'χα και τα χάλια μου έτσι όπως ήμουν αδύνατος, σαν σπίνος, κοντοκουρεμένος, μ' ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Οι περισσότεροι μουσικοί της ορχήστρας γνώριζαν τον Λουκά, τον πατέρα μου. Αργά, όταν έφυγε ο κόσμος, μ' έβαλαν να τραγουδήσω. Είπα το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι». Την άλλη μέρα πήγα στο σπίτι της, στο Παγκράτι, εκατό μέτρα πιο κάτω από το δικό μας. Ανέβηκα επάνω, ήταν εκεί η μαμά κι' η αδελφή της, γιατί η Μαρινέλλα πάντα έμενε με τους δικούς της. Μ' εντυπωσίασε όχι μόνο γιατί ήταν διάσημη, αλλά και λόγω της σχέσης της με τον Καζαντζίδη. Την κοίταγα με δέος βλέποντας να «ζωντανεύει» μπροστά μου ένα όνειρο… Μιλήσαμε για τον πατέρα μου, τους τραγουδιστές της εποχής, τα τραγούδια, το στρατό. Με ρώτησε για τον Καζαντζίδη, τον Χιώτη, αν μου αρέσει η Μοσχολιού και τα λαϊκά τραγούδια… Δουλέψαμε τρία -καθοριστικά για 'μένα- χρόνια, κι' η σχέση μας έγινε πολύ ουσιαστική, οικογενειακή. Ποτέ κανείς δεν με περιέβαλε με τη στοργή, την αγάπη, την ανθρωπιά και τη μεγαλοψυχία που έδειξε για 'μένα η Μαρινέλλα και το περιβάλλον της. Δεν ξεχνώ ότι με στήριξε και με κράτησε όρθιο ακόμα κι' όταν η εταιρεία, επειδή διαφωνήσαμε για το συμβόλαιό μου, μόλις έκανα το «Να 'τανε το '21» μ' «έκοψε» από το ραδιόφωνο. Μετά το «Στορκ» πήρα το δικό μου δρόμο εφοδιασμένος, όμως, με ό,τι μου 'μαθε η Μαρινέλλα. Όλα όσα λένε για 'μένα -ακόμα και κατηγορώντας με- σε σχέση με τη δουλειά, τον επαγγελματισμό, την τελειομανία, τη συνέπεια, όλα από εκείνη τα «κονόμησα». Κι' όπως η Μαρινέλλα μου 'δωσε τότε μια ευκαιρία, κάνω το ίδιο. Τελευταία με την Αρετούλα. Και από παλιά με τη Χαρούλα, τη Γλυκερία, τον Χάρη και τον Πάνο, την Ελενίτσα και τον Μάριο -χωρίς ποτέ να την ξεχνώ…

Συνέντευξη στη Μαρία Βλαχοπούλου, εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», 17 Νοεμβρίου 2002

Όταν είσαι δεκαεννιά χρονών και ζεις με το τραγούδι, μαθαίνεις από τον Μπιθικώτση και τον Καζαντζίδη και σε καλεί η Μαρινέλλα να τραγουδήσεις μαζί της, είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις τα συναισθήματα σου. Μόνο ένας ευφάνταστος και ονειροπόλος τραγουδιστής θα μπορούσε να καταλάβει… Όταν είσαι δεκαεννιά χρονών, στρατιώτης, με τη ζωή μπροστά σου βουνό και σε καλεί η Μαρινέλλα να τραγουδήσεις μαζί της, προσφέροντας σου -εκτός από δουλειά- αγάπη, ζεστασιά, ασφάλεια και γνώση, είναι πολύ εύκολο για τον καθένα να καταλάβει ότι στη ζωή μου υπήρξα ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και σήμερα με προσκαλεί ξανά να είμαι κοντά της, σε μια υπέροχη στιγμή της ζωής της, γεμάτη ευτυχία, αρμονία και πληρότητα. Τραγουδώντας μαζί, νιώθω πάλι τη χαρά, τη συγκίνηση και την τιμή εκείνης της πρώτης φοράς και μου δίνεται η ευκαιρία να της «επιστρέψω» ένα πολύ μικρό κομμάτι από την απέραντη αγάπη και ευγνωμοσύνη που θα νιώθω πάντα για εκείνη. Για τον πιο γενναιόδωρο και μεγαλόκαρδο άνθρωπο που συνάντησα σ' αυτή τη δουλειά.

Σημείωμα στο ένθετο του άλμπουμ «Μαρινέλλα · Γιώργος Νταλάρας - Μαζί», Μάρτιος 2003.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η Μαρινέλλα είναι ένα σεβαστό πρόσωπο, μια καλλιτέχνιδα που ποτέ δεν έδωσε τροφή στους δημοσιογράφους για διάφορα πράγματα. Εγώ της χρωστάω πάρα πολλά, γιατί αυτή άκουσε και στήριξε τα πρώτα μου τραγούδια, σ' αυτήν τα πρωτοέπαιξα, και κατόπιν τα τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Της χρωστάω πάρα πολλά, θα το λέω για πάρα πολλά χρόνια, και θα ήθελα να είναι πάντα καλά… Αυτό που την χαρακτηρίζει ιδιαίτερα, είναι το ότι είναι πολύ επιμελής στη δουλειά της. Αυτό που αναλαμβάνει να κάνει, το κάνει με πολλή υπευθυνότητα, με πάρα πολλή δουλειά. Συγκεκριμένα, χθες που κάναμε πρόβα για τις συναυλίες του καλοκαιριού, μου έλεγε η αδερφή της ότι κλείνεται στο δωμάτιο και μελετάει εικοσιτέσσερις ώρες τα τραγούδια… Πώς θα τα πει, με τί τρόπο θα τα πει, ούτως ώστε να είναι εντάξει στη ερμηνεία που θα κάνει. Αυτό το έκανε για πάρα πολλά χρόνια, και όχι μόνο στο ερμηνευτικό θέμα, αλλά και για το πώς θα βγαίνει στη σκηνή, πώς θα ντύνεται… Έχει πολλά χαρακτηριστικά, τα οποία πήραν και πολλοί άλλοι τραγουδιστές, τη μιμήθηκαν δηλαδή, στον τρόπο των εμφανίσεων της, και όχι μόνο… Οι επιλογές της στα πρόσωπα που θα συνεργαστεί και στα κέντρα που θα εμφανιστεί γίνονται πάντα με πολλή προσοχή, για να πληρεί την τελειότητα, και αυτό είναι που την κάνει να ξεχωρίζει… Πολλοί καλλιτέχνες την λέγε ακόμη "μητέρα" των πραγμάτων αυτών, όπως ο Νταλάρας, ο Ρέμος… Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, δεν θέλει να βγαίνει και να μιλάει για τον εαυτό της. Σε κάποιες συνεντεύξεις -πολύ λίγες- που έχει δώσει, μιλάει με πολλή σοφία για τα πράγματα που πέρασε, για τα πράγματα που τρέχουν, για τους συναδέλφους της… Εντάξει, γνωρίζει τις δυνατότητες της… Η Ιστορία εξάλλου γράφει κάποια πράγματα, και έχει γράψει πολύ καλά λόγια για την Μαρινέλλα. Νομίζω το γνωρίζει, απλώς δεν θέλει να το διατυμπανίζει…

Τηλεοπτική συνέντευξη στην Βασιλική Χατζηαδάμου, εκπομπή «Ζήσε το» (SIGMA TV), 20 Μαΐου 2016


ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ

Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως ό,τι λέει η Μαρινέλλα είναι σεμινάριο για 'μένα! Λέει τόσο σημαντικά πράγματα συμπυκνωμένα μα το σημαντικότερο από όλα για 'μένα είναι ότι συναντάω αυτή την πάρα πολύ μεγάλη τραγουδίστρια, Μαρινέλλα, που ήτανε δασκάλα μας ακούσια σε όσους τραγουδιστές είδαν τα πράγματα σοβαρά. Η Μαρινέλλα ήτανε και είναι για εμένα ένα μυθικό πρόσωπο και γι' αυτό και πάντα έχω τρακ όταν βρίσκομαι δίπλα της, και πάντα μαθαίνω! Η Μαρινέλλα ήτανε και είναι για εμένα ένα μυθικό πρόσωπο και γι' αυτό και πάντα έχω τρακ όταν βρίσκομαι δίπλα της, και πάντα μαθαίνω! Μου είχε, μάλιστα, πει κάποτε: «Ελένη! Τη φωνή σου να την κάνεις σα λάστιχο με την πλαστικότητα που έχει το λάστιχο όμως, και όχι να τη σπάσεις». Εγώ τότε ήμουν τριάντα χρονών και τραγούδαγα στην Πατησίων και είχε έρθει η Μαρινέλλα και με επέπληξε για τη στάση του σώματός μου λέγοντάς μου: «Κοιτά καλά πως είμαι εγώ! Νομίζεις ότι είμαι πολύ πιο ψηλή από 'σένα; Στήσου καλά!». Κι' αυτό ήταν το λιγότερο. Αυτά τα πράγματα, ωστόσο, δε μαθαίνονται αν δε θέλεις να τα μάθεις! Πραγματικά χαίρομαι τόσο που συνεργάζομαι με τη σημαντικότερη τραγουδίστρια της γενιάς της, την αγαπημένη μου Μαρινέλλα, την οποία ένιωσα σα να είναι η μεγάλη μου αδερφή που με φροντίζει…

Συνέντευξη τύπου για την περιοδεία «Μαρινέλλα · Ελένη Βιτάλη · Γλυκερία - Γυναικεία υπόθεση», 30 Μαΐου 2017


ΓΛΥΚΕΡΙΑ

Με τη Μαρινέλλα υπάρχει πάρα πολλή χημεία! Έχω τρελαθεί μαζί της, είναι τόσο φιλική, τόσο συνεργάσιμη και τόσο ζουζούνι, που δεν θα το πιστεύατε…

Συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοΐτη για την ιστοσελίδα «lifo.gr», 13 Μαΐου 2017


ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

…Πολύ μεγάλη τραγουδίστρια! Η Μαρινέλλα είχε και το προνόμιο να μπορέσει να ξεπεράσει μια άλλη εποχή που έζησε με τον Καζαντζίδη. Έπρεπε να ξεκολλήσει απ' αυτό και να κάνει μια αυτόνομη καριέρα…

Τηλεοπτική συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου, εκπομπή «Ενώπιος ενωπίω» (MEGA), Απρίλιος 1995


ΚΩΣΤΑΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Μια τραγουδίστρια με πλούσια φωνητικά και ερμηνευτικά προσόντα, μεγάλο φάσμα δυνατοτήτων και καταπληκτικό κρύσταλλο φωνής… Είναι η Μαρινέλλα.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Κώστας Μυλωνάς: Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού (1960 - 1970)», Ιούλιος 1985


ΝΤΕΜΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Το τραγούδι που περιέχει το «Ντρίγκι, ντρίγκι, μάνα μου» είναι το «Velvet mornings» σε μουσική δική μου και στίχους ανθρώπων από το εξωτερικό. Αυτό λοιπόν το τραγούδι όπως και το «My reason» και αργότερα το «From souvenirs to souvenirs», μου τα ζήτησε η Μαρινέλλα να τα τραγουδήσει στα ελληνικά. Της απάντησα «Κούκλα μου, πάρ' τα· εγώ εσένα σε θαυμάζω, είσαι καταπληκτική τραγουδίστρια, να τα πάρεις να τα τραγουδήσεις, να τα κάνεις ό,τι θέλεις!».

Συνέντευξη στην Κατερίνα Κόμητα, περιοδικό «Ε.Φ», Ιούνιος 2010


ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΑΒΡΑΝΟΣ

Στη Βραζιλία, το 1968, είχα συμμετάσχει στο τρίτο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού που οργανωνόταν στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ένα από τα κορυφαία στον κόσμο. Το τραγούδι μου λεγόταν «Αν θες να 'ρθεις» και θα το ερμήνευε η Μαρινέλλα. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης να εξηγήσουμε η συμμετοχή μας «χτυπήθηκε», ενώ ήταν από τα φαβορί. Σκεφθείτε πως στη διάρκεια της πρόβας, όταν τελείωσε το κομμάτι, σηκώθηκαν και τα εξήντα μέλη της ορχήστρας και χειροκροτούσαν όρθια. Αυτό είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση και την άλλη μέρα οι εφημερίδες σχολίαζαν το γεγονός, σαν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Όμως κάποιος κακοήθης συντάκτης, που δεν έβλεπε με καλό μάτι μία ενδεχόμενη βράβευση του τραγουδιού, έγραψε πως, εγώ, είχα κατηγορήσει την ορχήστρα ότι, τάχα, δεν απέδωσε σωστά το κομμάτι και τέτοια -όλα ψέματα- και παρότι η παρεξήγηση αποκαταστάθηκε η «δουλειά» είχε γίνει. Τελικά δεν μείναμε ούτε στην βραδιά απονομής των βραβείων, αφού η Μαρινέλλα έφυγε απρόσμενα από το Ρίο, με αποτέλεσμα, όπως έμαθα αργότερα, να μην παραλάβουμε το βραβείο «Καλύτερης καλλιτεχνικής παρουσίας» που μας απονεμήθηκε και το οποίο πήρε, αντί για εμάς, ο Έντου Λόμπο. Τέλος πάντων, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται αδικημένος, όταν η κορυφαία διάκριση του Φεστιβάλ πήγε στον Τομ Τζομπίμ και στο «Sabia»…

Συνέντευξη στον Φώντα Τρούσα, περιοδικό «Jazz & Τζαζ», Απρίλιος 2007

Στη Μαρινέλλα διέκρινα μια μουσικότητα, και έτσι την πήρα το '68 από κέντρο στις Τζιτζιφιές όπου εμφανιζόταν και την πήγα στο Φεστιβάλ της Βραζιλίας, στο «III Festival Internacional Da Canção Popular». Ήμουν υπεύθυνος για την Ελλάδα και μπορούσα να επιλέξω άλλες τραγουδίστριες, όπως τη Τζένη Βάνου, τη Νάνα Μούσχουρη, τη Βίκυ Λέανδρος. Αισθάνθηκα όμως ότι έπρεπε να στηρίξω τη Μαρινέλλα. Πήγε στη Βραζιλία και θριάμβευσε…

Συνέντευξη στην Ντονατέλλα Αδάμου, περιοδικό «Εσπρέσσο», 19 Δεκεμβρίου 2008


ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ

…Το ωραιότερο το έχει πει η Μαρινέλλα, αυτή η μεγάλη «μάνα» -όλοι έτσι τη λέμε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ήταν μια κοπέλα, που είχαμε μαζί μας σε ένα σχήμα, και προσπαθούσα με τον πιο ωραίο τρόπο να της πω: «Δεν κάνει να τη στεναχωρείς τη Μαρινέλλα» κι' εκείνη επέμενε λέγοντας: «Μα ξέρεις τι καλή που είμαι σε αυτό το είδος;» ενώ ήταν κάκιστη, και της λέει η Μαρινέλλα: «Σου μιλάει με τόση ευγένεια ο Γιάννης και δεν καταλαβαίνεις… Για να έχεις την απαίτηση να πάρεις “τόκο” θα πρέπει να καταθέσεις κεφάλαιο καλλιτεχνικό».

Συνέντευξη στον Γιώργο Πράτανο για την ιστοσελίδα «koolnews.gr», 22 Δεκεμβρίου 2012


ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ

Θα μιλήσω για μια τραγουδίστρια η οποία είναι θεότητα για 'μένα, η Μαρινέλλα. Είναι τεράστια ερμηνεύτρια, μπορεί να πει τα πάντα, είναι μια λαϊκή τραγουδίστρια. Αν κάτσεις όμως και σκαλίσεις το ρεπερτόριό της, είναι λίγα τα πράγματα τα οποία διαλέγεις. Κι' όμως, αυτά τα λίγα και ο τρόπος που έχει χειριστεί την καριέρα της -ευφυής και σωστά ενστικτώδης- την κάνουν να είναι ένα μυθικό πρόσωπο!

Συνέντευξη στην Άννα Βλαβιανού, εφημερίδα «Το Βήμα», 23 Φεβρουαρίου 2003


ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ

Δεν είν' υπέροχο πλάσμα η Μαρινέλλα; Αρχόντισσα!

Καλεσμένη στην τηλεοπτική εκπομπή «Σε χρόνο TV» (ΕΡΤ-1), 2006


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Έκανα ό,τι μπορούσα για να τη βλέπω όσο δυνατόν περισσότερο στις εμφανίσεις της, προσπαθούσα να τελειώσω νωρίτερα το πρόγραμμα μου, ενώ πήγαινα σε όλα τα ρεπό μου. Η Μαρινέλλα είναι άλλο πράγμα πάνω στη σκηνή, θεσπέσια!

Συνέντευξη στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη, λεύκωμα «Άρχισαν τα όργανα», Δεκέμβριος 2003


ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΒΙΛΙΚΑΣ

Το 1975 πήγαμε οικογενειακώς με τη Βουγιουκλάκη να την δούμε, στη «Νεράιδα» συγκεκριμένα… Φυσικά, πρώτο τραπέζι πίστα. Με το που βγαίνει η Μαρινέλλα· μόλις τελειώνει το πρώτο τραγούδι, όταν έρχεται η ώρα να πει το «Καλησπέρα», έρχεται κατευθείαν στο τραπέζι μας -πολύ φυσικό, αφού ήταν η Βουγιουκλάκη, αλλά κάνει της Βουγιουκλάκη: «Κάτσε μαρή, θα τα πούμε μετά…», (γέλια) «Αγόρι μου! Παλικάρι μου! Θα πας πολύ μπροστά εσύ…» μου λέει, και μου δίνει το χέρι. Αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με την Μαρινέλλα, και πραγματικά από τότε δεν ξεκολλούσα, πράγματι, δεν ξεκολλούσα. (…) Μέχρι που ήρθε η ώρα του «Ρεξ» το 1988 και συνεργαστήκαμε…

Η Μαρινέλλα είναι ένας απίστευτος συνεργάτης! Καταρχήν, είναι ένας συνεργάτης που μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη, δηλαδή, φροντίζει τα πάντα -γιατί ξες δεν είναι εύκολο, μπορεί ο πρώτος να φροντίζει τον εαυτό του και όλα τ' άλλα να μένουν πίσω και ο καθένας ας κάνει ότι μπορεί, η Μαρινέλλα θα φροντίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η Μαρινέλλα έχει στο νου της τα πάντα, είσαι προστατευμένος δηλαδή, από αυτή την άποψη…

Είναι ένας άνθρωπος πολύ έξυπνος, πολύ περπατημένος, πιάνει πουλιά στον αέρα. (…) Βασικά είναι ένα παιδί, μέχρι να συμβεί κάτι και να γίνει γάτα, μετά από γάτα θα γίνει τίγρης, και μόλις τα πράγμα τοποθετηθούν στη σωστή τους θέση· δεν έγινε τίποτα. (…) Η Μαρινέλλα είναι από τους πιο μοναχικούς καλλιτέχνες…

Δεν είναι μόνο μια τραγουδίστρια σπουδαία, είναι και ένας πάρα πολύ εκφραστικός άνθρωπος, και σαν άνθρωπος, αλλά και απάνω στην πίστα. (…) Αισθάνομαι ότι είναι ένα κομμάτι από το κορμί μου, κάτι πάρα πολύ δικό μου…

Τηλεοπτική συνέντευξη στην Εύη Κυριακοπούλου, εκπομπή «Αντ' αυτού» (ΕΡΤ), 1999


ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ

Η Μαρινέλλα είναι ένας άνθρωπος στον οποίο έχω μεγάλη αδυναμία… Είναι σπουδαία καλλιτέχνις. Το σημαντικότερο είναι πως έχει μεγάλη καρδιά και αυτό την κάνει έναν πλούσιο άνθρωπο…

Συνέντευξη στον Χρήστο Ιερείδη, εφημερίδα «Τα Νέα», 1999


ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΓΛΟΥ

Είχαμε δουλέψει μαζί στο «…Ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες» του Γιάννη Ξανθούλη, που είχε μεταφέρει στην τηλεόραση ο Κουτσομύτης. Από τότε ευτυχώς έχουμε μια φιλία που με χαροποιεί. Χαίρομαι ακόμα πιο πολύ που βρισκόμαστε τώρα μαζί στη σκηνή… Ως παρτενέρ, δεν έχει καμιά σχέση με «ντίβα». Το ότι είναι η Μαρινέλλα είναι, βέβαια, δεδομένο. Αλλά την ώρα που είμαστε μαζί της δεν σκέφτεται «Εγώ είμαι η Μαρινέλλα και 'σεις πιο κάτω». Αυτό είναι που με συγκινεί σ' αυτήν. Όταν μου είπε πέρυσι «Θέλω να κάνω τη ζωή της Βέμπο, άντε να βρεθούμε επιτέλους στη σκηνή», της έπιασα το χέρι και της είπα: «Ό,τι θέλεις θα κάνω, ό,τι θέλεις!». Κάνω δυο ντουέτα με τη Μαρινέλλα -της κάνω σεγόντο στο «Θα καθόμουνα πλάι σου» και στο «Καλό σου ταξίδι, μικρή μου χαρά». Από τα ωραιότερα πράγματα που μου έχουν συμβεί. Λέμε επίσης -μισό εγώ, μισό αυτή- και το «Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό». Η Μαρινέλλα λέει, βέβαια, πολλά τραγούδια της Βέμπο και τα λέει εξαιρετικά.

Συνέντευξη στη Βένα Γεωργακοπούλου, «Εφημερίδα των Συντακτών», 24 Ιανουαρίου 2014


ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ

Την έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Μπορώ να μιλάω για ώρες. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, μια φωτεινή μεγάλη ψυχή, ανυπομονώ κάθε φορά να βρεθώ στην πρόβα μαζί της, υπόδειγμα επαγγελματία για όλους μας, δουλεύει τρομερά και δε θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που μου αφέθηκε, και με εμπιστεύτηκε. Θα την ευχαριστώ πάντα γι' αυτό. Με έχει συγκινήσει αφάνταστα και ελπίζω να μη βγει απ' τη ζωή μου μετά το τέλος των παραστάσεων…

Συνέντευξη στον Γιώργο Παπανικολάου για την ιστοσελίδα «outnow.gr», 14 Ιουλίου 2015

Αυτή η γυναίκα σήμερα έχει μια φωνή εκπληκτική. Είναι παράδοξο -και υπερφυσικό ίσως- να μένει αναλλοίωτη η φωνή της ύστερα από τόσα χρόνια. Σε όλους μας υπάρχει μια φυσική φθορά: στη φωνή μας, στην εμφάνισή μας, στα πάντα. Εδώ μιλάμε όμως για ένα πραγματικό φαινόμενο. Είναι πολύ συγκινητικό να τη βλέπεις ακόμη και τώρα, που κλείνει τα 62 χρόνια στο τραγούδι, να έχει την ίδια ενέργεια, το ίδιο κέφι, το ίδιο πάθος, να έρχεται στην πρόβα και να έχει αγωνία. Χαίρομαι πολύ που δουλεύω μαζί της, το κάνω με πάρα πολύ κέφι και χαρά. Και με πολλή αγάπη, διότι και από την προηγούμενη μας συνεργασία, οπότε και τη γνώρισα καλά, την έχω αγαπήσει· είναι ένας πάρα πολύ ζεστός, χαμογελαστός και δοτικός άνθρωπος…

Συνέντευξη στον Γιώργο Χαρωνίτη, περιοδικό «Αθηνόραμα», 30 Ιανουαρίου 2020


ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

- Έβλεπα τη Μαρινέλλα τις προάλλες, και έλεγα: αυτή η γυναίκα γεννήθηκε για να υπάρχει μόνη της! Δηλαδή, νομίζω ότι δε θα ξαναβγεί αυτό το είδος στη χώρα… Έτσι; Αυτό αισθάνομαι εγώ. Και βεβαίως έχει τραγουδήσει τραγούδια σπουδαίων συνθετών και στιχουργών… αλλά είναι σαν μην της δώσανε τίποτα αυτοί οι άνθρωποι! Δηλαδή, το λέω και λίγο… σοκάρομαι και που το ακούω!
- Είναι τόσο έντονο αυτό που είναι η ίδια, η προσωπικότητα της και η φωνή της… 
- …Αυτό που είναι η ίδια! Δηλαδή δεν έχει σημασία αν θα 'λεγε αυτό το τραγούδι ή το άλλο, γιατί… δεν αγαπήσαμε ιδιαίτερα τα τραγούδια της Μαρινέλλας!
 - Όσο την ίδια εννοείς…
 - …Όσο την ίδια! Δηλαδή κι' εγώ έλεγα: εμένα μ' αρέσουν τα τραγούδια… ας πούμε μ' άρεσε η Μοσχολιού κλπ. Αλλά αυτή η γυναίκα, βγαίνει τώρα και καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι κάτι που… είναι δικό της, βρε παιδί μου. Είναι μια γη. Είναι μια χώρα δική της αυτό που έχει κάνει. Και άλλοι άνθρωποι τελειώνουνε… Ό,τι έχουνε να δώσουν, τέλος πάντων, το έχουνε δώσει για τα μισά χρόνια της Μαρινέλλας!…

Τηλεοπτική συζήτηση με τον Γιώργο Νανούρη, εκπομπή «Σημείο συνάντησης» (ΕΡΤ), 19 Μαΐου 2020


ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ

Η Μαρινέλλα, σπουδαία τραγουδίστρια. Πόσο μάλλον που και σήμερα μετά από πενήντα τόσα χρόνια καριέρα είναι μια τραγουδίστρια που κάνει συναυλίες στο Παλλάς και μαζεύει κόσμο. Κάναμε δύο ραντεβού. Θυμάμαι λοιπόν κάτι που είχε πει και μπορώ να το πω γιατί ήταν πάρα πολύς κόσμος μπροστά, δεν εκθέτω κανέναν, ότι την υποχρέωσαν να κάνει πολύ κακό ρεπερτόριο κι' απευθυνόταν και στο Μάτσα έτσι, ότι «Δε με βοήθησες να κάνω ένα καλό ρεπερτόριο, αυτό που ήθελα να κάνω». Της είπε, βέβαια, ο Μάκης, «Μεγάλο κορίτσι ήσουνα Μαρινέλλα», είχε κι' αυτός δίκιο. «Δεν ήσουνα 18 χρονών, ήσουνα ήδη μεγάλη τραγουδίστρια». Μετά απ' αυτό, εγώ είπα το εξής, ήταν βράδυ και ήμασταν σε ένα εστιατόριο και είχα γυρίσει από το Μιλάνο, όπου την προηγούμενη μέρα είχα παρακολουθήσει ένα κονσέρτο στο «Piccolo Teatro», το καλύτερο θέατρο της Ευρώπης, τη Μίλβα με τρεις μουσικούς, ο τίτλος ήταν «Milva canta Brecht 2» γιατί το 1 έγινε το '72 με ένα πιάνο, ένα μπαντονεόν και ένα πνευστό και μάλιστα με είχε σηκώσει απ' το ακροατήριο να παίξουμε το «Άννα μην κλαις» κι' έγινε χαμός, κι' είχα γυρίσει εντυπωσιασμένος απ' τη Milva και πέφτει τώρα μετά απ' αυτό η ιδέα να κάνουμε μια δουλειά με τη Μαρινέλλα. Η Μαρινέλλα βεβαίως λέει «Τιμή μου, το θέλω πάρα πολύ». Λέω κι' εγώ «Κι' εμένα είναι τιμή μου, σε θεωρώ σπουδαία τραγουδίστρια, αλλά πρέπει κάτι να διορθώσουμε». «Τι να διορθώσουμε;», μου λέει. Λέω, «Αυτά τα χέρια σου…» Όλο αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνω. «Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε…» να σου γράψω και να μου κάνεις, έτσι, (σ.σ. κινήσεις) με τα χέρια; Έχω μια ιδέα, είναι τώρα 1996, ο δίσκος να γίνει το 2001. «Ορίστε; 2001!» Και τα επόμενα πέντε χρόνια θα κάνεις τα εξής: Μία συνεργασία με τον Κραουνάκη 1997, 1998 θα βρούμε ένα χώρο, μια αποθήκη και θα σου επιμεληθώ τραγούδια του μεσοπολέμου, της Ευρώπης αλλά και της Μικρασίας. 1999 θα βρούμε μια άλλη αποθήκη. Κι' εκεί θα κάνουμε ένα σκληρό θέαμα στο οποίο θα εμφανίζεσαι άβαφτη και με κομπινεζόν. Και το 2001 θα δουλέψουμε μαζί. Γιατί το 'πα αυτό; Το 'πα ως πρόσχημα για να μην το κάνω; Όχι. Μια μεγάλη προσωπικότητα, που είναι η Μαρινέλλα, αν μπορούσε να κάνει αυτή τη μετάβαση μπορεί να κάνει τα πάντα.

Συνέντευξη στον Κώστα Μπαλαχούτη για το ιντερνετικό περιοδικό «Όγδοο», 16 Ιανουαρίου 2013


ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ

Καλλιτεχνικά οι άνθρωποι με τους οποίους ταίριαξα, που έδεσα παραπάνω μαζί τους, ήταν ο Αντώνης, ο Πασχάλης, η Νατάσα και ο Μακεδόνας. Όμως, οικογένειά μου θεωρώ τη Μαρινέλλα. Μπορεί να μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο στις 8:00 το πρωί για οτιδήποτε εκτός από καλλιτεχνικά θέματα. Το κουραστικό με τους τραγουδιστές είναι ότι, από 'δω το πάνε, από 'κει το φέρνουν, πάντα η συζήτηση καταλήγει στην καριέρα. Με τη Μαρινέλλα μπορεί να μιλάμε για το πώς φτιάχνουμε ένα φαγητό μέχρι κάποια πολύ σοβαρή συμβουλή που μπορεί να μου δώσει σε σχέση με τα παιδιά. Αυτό της το χρωστάω. Την έχω αποθηκευμένη στο «Μ» όχι από το «Μαρινέλλα», αλλά από το «Μαμά».

Συνέντευξη στην Δέσπονα Καμπούρη, εφημερίδα «Το πρώτο θέμα», 21 Οκτωβρίου 2012


ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ

Είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, με ιδιαίτερη λάμψη -όπως είναι στη σκηνή, είναι και στην καθημερινότητά της. Στην προσωπική της ζωή, είναι εξαιρετικά ανθρώπινη, χωρίς να χάνει τίποτα από τη λάμψη της. Την αγαπώ ιδιαίτερα, τη νιώθω σαν δικό μου άνθρωπο…

Συνέντευξη στον Χάρη Καλογερόπουλο, περιοδικό «Αθηνόραμα», 8 Νοεμβρίου 2007

Η Μαρινέλλα είναι για 'μένα οικογένεια, μάνα, μεγάλη αδελφή, δασκάλα. Είναι μεγάλη αγάπη. Εννοείται ότι δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις από τη Μαρινέλλα, είναι πηγή γνώσης και εμπειριών. Τρελαίνομαι να ακούω ιστορίες παλιές, να ανακαλύπτω μικρά μυστικά. Είναι ένας άνθρωπος απόλυτα ζωντανός και δραστήριος, δεν ησυχάζει, δεν ηρεμεί, έχει πάντα όρεξη για κάτι καινούριο και, το κυριότερο, έχει πάντα τη διάθεση να προσφέρει τις γνώσεις της και αυτό την καθιστά μεγάλη δασκάλα. Είναι τεράστιο κεφάλαιο η Μαρινέλλα για την Ελληνική μουσική και ένα παγκόσμιο φαινόμενο για την ποιότητα της φωνής της… Δεν θυμάμαι να σου πω ακριβώς ανά συνεργασία τι μου έχει δώσει η Μαρινέλλα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι με καθοδηγεί πάντα σωστά, όταν μοιράζομαι μαζί της έναν προβληματισμό είναι πάντα ψύχραιμη και με συμβουλεύει. Η σχέση μας έχει χτιστεί βήμα - βήμα και η παρουσία της στη ζωή μου είναι πολύ σημαντική…

Συνέντευξη στον Γιάννη Χατζηγεωργίου, περιοδικό «DownTown» Κύπρου, 15 Μαΐου 2016


ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ

Μακάρι να συνέβαινε να συνεργαζόμουν με τη Μαρινέλλα. Θα ήταν ένα πολύ ακριβό δώρο για εμένα! Εκείνη μας έδωσε χώρο και καλό παράδειγμα να πατήσουμε στα βήματα της και να αναπτυχθούμε. Έχω πάρει από εκείνη, έχω μάθει απ' αυτήν πολλά και την ευχαριστώ βαθύτατα γι' αυτό.

Συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη, εφημερίδα «Το Έθνος» (ένθετο περιοδικό «TimeOut»), Ιανουάριος 2003

…Να σταθώ στη γυναίκα Μαρινέλλα, γιατί είναι η πρώτη γυναίκα που θαύμασα, ειλικρινά, και το λέω με όλη μου την ψυχή. Δεν το λέω συχνά γι' ανθρώπους… Αυτόν τον θαυμασμό που τρέφω απέναντι στην προσωπικότητα της, στη φωνή της, σ' αυτό που έφερε στην Ελλάδα, δεν τον έχω για καμιά. Αγαπάω στιγμιαία κάποιες άλλες τραγουδίστριες για τη φωνή και τα τραγούδια τους, αλλά τη Μαρινέλλα, καμιά δεν την ξεπερνά!… Φοβερή, φοβερή γυναίκα! Έφερε το σόου στην Ελλάδα… Και πιστεύω πως είναι πιο «μεγάλη» και από τα τραγούδια της! Έχει πει ωραία τραγούδια, αλλά είναι πιο «μεγάλη» από αυτά. Τη Μαρινέλλα την θυμάσαι και τη ζεις ακόμα γι' αυτό που είν' η ίδια, κι' αυτό είναι το φοβερό· ότι «στέκεται» και πέρα απ' τα τραγούδια της!

Τηλεοπτική συνέντευξη στον Νίκου Χατζηνικολάου, εκπομπή «Πρόσωπα» (ALPHA), 4 Δεκεμβρίου 2003


ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

Η τόσο αγαπημένη μου Μαρινέλλα… Μια σπουδαία κυρία με αστείρευτο ταλέντο!

Ανάρτηση στην προσωπική σελίδα του ερμηνευτή στο «Facebook», 11 Φεβρουαρίου 2017


ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ

Δεν προσαρμοζόμουν στην εποχή μου. (σ.σ. στην εφηβεία) Άκουγα τραγούδια, αλλά από τον Έλβις, τον Λένον και από τους Έλληνες μού άρεσε μόνο η Μαρινέλλα. Όταν άκουσα το τραγούδι «Άνοιξε πέτρα», κατάλαβα τι σημαίνει να τραγουδάς…” 

Συνέντευξη στον Γιώργο Λιάνη, εφημερίδα «Realnews» (ένθετο περιοδικό «Reallife»), 29 Νοεμβρίου 2015


ΜΑΚΗΣ ΜΑΤΣΑΣ

Είναι πια Δεκέμβριος του 1963. (…) Το όνειρο της συνεργασίας μου με τον Στέλιο βρίσκεται ένα βήμα πριν από την υλοποίησή του. Ύστερα από πολύχρονες διαπραγματεύσεις όλα πλέον είναι έτοιμα. Ένα τετραετές συμβόλαιο για τον Καζαντζίδη με μια αμοιβή αδιανόητη για την εποχή, και ένα ακόμη συμβόλαιο για τη Μαρινέλλα που θα άρχιζε πλέον εκτός από τα σεκόντο του Καζαντζίδη να κάνει και τη δική της σόλο καριέρα. (…) Τη στιγμή, όμως, που τα χέρια του Στέλιου και του πατέρα μου θα έπαιρναν τις πένες για να βάλουν τις τελικές υπογραφές, η γραμματέας του Δανιηλίδη μπαίνει ξαφνικά στην αίθουσα και μας αναγγέλλει ότι κάποιος ζητάει επειγόντως τον Στέλιο. (…) Η ώρα περνάει και αναρωτιόμαστε γιατί αργεί ο Στέλιος να επιστρέψει. Η Μαρινέλλα φανερά ανήσυχη βγαίνει στο διάδρομο και τρέχει προς την εξώπορτα για να δει τι συμβαίνει. (…) Θα είχε περάσει ένα τέταρτο που εμένα μου φάνηκε ένας χρόνος. Οπότε ξαφνικά από τη μισάνοιχτη πόρτα του γραφείου ακούμε βήματα στο διάδρομο και τη χαρακτηριστική φωνή της Μαρινέλλας να λέει στον Καζαντζίδη με πολύ έντονο ύφος: «Άκου να δεις Στέλιο. Αν εσύ δεν φοράς παντελόνια εγώ φοράω. Πάμε μέσα!». (…) Στο τέταρτο περίπου που περιμέναμε στο γραφείο του Δανιηλίδη, ο Κολοκοτρώνης προσπαθούσε να τον πείσει να πάνε στον Λαμπρόπουλο που, όπως του έλεγε, ήταν έτοιμος να του προσφέρει γη και ύδωρ. Ο Κολοκοτρώνης ήξερε πολύ καλά τον Στέλιο και εκτιμούσε ότι αν τον έπειθε έστω να τον ακολουθήσει για λίγο στο γραφείο του Τάκη, θα κατόρθωνε ίσως όχι μόνο να αναβάλει, αλλά και να ματαιώσει το συμβόλαιο μαζί μας. Δεν είχε υπολογίσει, ωστόσο, τα… παντελόνια της Μαρινέλλας!

Απόσπασμα από το βιβλίο «Μάκης Μάτσας: Πίσω απ' τη μαρκίζα», Νοέμβριος 2014


ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Η Μαρινέλλα είναι μια γυναίκα που μελετώ χρόνια, με το 50% των τραγουδιών που ερμήνευα στα προγράμματα μου να είναι δικά της. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου τώρα που τραγουδώ μαζί της. Είμαι πολύ ευτυχής γιατί τώρα που έχουμε έρθει κοντά τη θαυμάζω και ως άνθρωπο για το μεγαλείο της ψυχής της και για την απλότητά της… Είναι πολύ δοτικός άνθρωπος. Έχει ζήσει στο έπακρο την επιτυχία, ξέρει τι σημαίνει να σε έχει αγαπήσει ο κόσμος και να σε έχει αγκαλιάσει για το ταλέντο σου. Είναι πολύ συναισθηματική, σε αγκαλιάζει και έχει πολύ χιούμορ…

Συνέντευξη στη Σοφία Χουντάση, εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα», 6 Νοεμβρίου 2011

Από τη φιλία μας κέρδισα και κερδίζω πράγματα… Από τη συνεργασία μας έμαθα να προσφέρω κι' εγώ. Το είχα σαν άνθρωπος, αλλά τώρα πια έγινε νόμος για 'μένα. Θέλει να προσφέρει, θέλει να δίνει. Και για 'μένα αυτός είναι ο μόνος λόγος να συνεργαστείς μ' έναν άνθρωπο. Αν δεν έχεις αποφασίσει ότι θέλεις πραγματικά να 'ρθεις κοντά με τον άλλο, να δώσεις και να πάρεις, τότε δεν έχεις λόγο να συνεργάζεσαι

Τηλεοτπική συνέντευξη στην Τζένη Μπαλατσινού, εκπομπή «Jenny - Jenny» (MEGA), 16 Ιανουαρίου 2016

Είμαι στρατιώτης στη δουλειά, αλλά εκείνη που γνώρισα και είπα ότι είναι η απόλυτη επαγγελματίας, είναι η Μαρινέλλα. Δεν είναι τυχαία ούτε η επιτυχία ούτε η διάρκειά της…

Συνέντευξη στη Τζένη Αγιανδρίτη, εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα», 20 Φεβρουαρίου 2021


ΤΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ

Η σχέση μου με την Μαρινέλλα, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ξεκίνησε από τότε που ήμουν τεσσάρων χρονών. Άκουσα τη φωνή της στο ραδιόφωνο και μαγεύτηκα τόσο πολύ που ρώτησα τους γονείς μου: «Ποια είναι αυτή η κυρία που τραγουδάει;». «Η Μαρινέλλα» μου απάντησαν. «Τη θέλω τώρα εδώ!» τους είπα. Προσπάθησαν να μου εξηγήσουν ότι δεν γινόταν η Μαρινέλλα να έρθει στο σπίτι, αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα! Αρχίζω λοιπόν απεργία πείνας, μέχρι να μου φέρουν την Μαρινέλλα (γέλια). Ούτε ξέρω για πόσο καιρό μου έγραφαν γράμματα ότι δήθεν η Μαρινέλλα λείπει στο εξωτερικό και ότι μόλις γυρίσει θα έρθει να με δει, γιατί με αγαπάει πολύ, διαφορετικά δεν υπήρχε περίπτωση να φάω! Πολλά χρόνια μετά, όταν έχω πιάσει την πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα, στο «Café Grec» -το σημερινό «Rock 'n' roll»-, στο Κολωνάκι, έχει έρθει η κόρη της Μαρινέλλας, η Τζωρτίνα, για να με δει. Αυτή, όπως έμαθα αργότερα, της είπε ότι υπάρχει ένα παιδί που σε μιμείται καταπληκτικά και πρέπει οπωσδήποτε να πας να τον δεις! Ένα βράδυ λοιπόν μου λένε «Είναι από κάτω η Μαρινέλλα». Δεν ξέρω γιατί, αλλά επειδή, όπως προανέφερα η σχέση μαζί της ξεκινάει από τότε που ήμουν τεσσάρων, δεν ένιωθα κανένα τρακ! Εννοείται ότι λατρευτήκαμε, από την πρώτη στιγμή και δεν θα ξεχάσω που μετά την παράσταση, καθόμασταν στην είσοδο του μαγαζιού, με είχε τυλίξει με το παλτό της για να μην κρυώνω και με συμβούλευε. Κι αυτό συνεχίστηκε… Όταν έπιασα δουλειά στο θέατρο «Vergina» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν ουσιαστικά ο πρώτος μεγάλος χώρος που θα παρουσίαζα παράσταση, η Μαρινέλλα είχε έρθει και μου έδειχνε πώς πρέπει να κινούμαι στη σκηνή για να μπορεί να με βλέπουν όλοι οι θεατές. Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Η σχέση μας είναι σχεδόν καρμική και την αισθάνομαι σαν συγγενή μου!

Συνέντευξη στον Γιάννη Πουλόπουλο, περιοδικό «ΟΚ», 12 Ιουλίου 2015

Η Μαρινέλλα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο για 'μένα, τραγουδίστρια παγκοσμίου επιπέδου και ένας άνθρωπος που έχει ταλέντο όχι μόνο στην σκηνή αλλά και στη ζωή. Είναι ο φάρος μου…

Συνέντευξη στην Τίνα Μεσσαροπούλου, περιοδικό «YOU», 30 Σεπτεμβρίου 2015


ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ

Αχ, τί να σου πρωτοπώ για τη Μαρινέλλα! Δύσκολα μπορούν να χωρέσουν τα συναισθήματα μου για εκείνη σε λίγες μόνο προτάσεις. Από τη μια τη θαυμάζω ως μεγάλη ερμηνεύτρια και από την άλλη την έχω λατρέψει και ως άνθρωπο. Άκουγα τα τραγούδια της στο σπίτι μας στη Σουηδία, μαγευόμουν από τα κοντινά πλάνα της όταν ερμήνευε το «Δώσ' μου τ' αθάνατο νερό» στην ταινία «Η Παριζιάνα» με τη Ρένα Βλαχοπούλου κι' έλεγα: «Μακάρι κάποτε να μπορέσω να τη συναντήσω από κοντά…». Έπειτα, όταν ήρθε η ώρα να συμβεί αυτό, το 2003 που δούλευα με τον Αντώνη Ρέμο, είδα από κοντά πως η απόλυτη ντίβα -κι' ας μην της αρέσουν οι ετικέτες αυτές, απόλυτη ντίβα του τραγουδιού είναι!- ήταν κι' ένας ζεστός άνθρωπος. Τώρα που ξεκινήσαμε πρόβες, ομολογώ πως δεν τη χορταίνω ούτε ως καλλιτέχνιδα ούτε ως άτομο. Όσο πειθαρχημένη και τελειομανής είναι στη σκηνή, τόσο γλυκιά και τρυφερή είναι πίσω από αυτή… Μου δίνει συμβουλές για το τραγούδι αλλά και για τη ζωή. Της μιλάω για τα προσωπικά μου και έχει πάντα κάτι να μου πει, με νοιάξιμο αληθινό. Μια αγκαλιά είναι η Μαρινέλλα. Μια μεγάλη αγκαλιά! Στέκεται πλάι μου με αγάπη και φροντίδα, με διορθώνει αλλά και με επιβραβεύει, μου δίνει πολύ χώρο πλάι της. Έλεγε στις πρόβες «Δώστε της να κάνει πρώτη φωνή κι' εγώ θα είμαι μαζί της…». Με έχει συγκινήσει πολύ η τόση μεγαλοψυχία της, και επαγγελματικά και προσωπικά. Είναι «δώρο» στη ζωή μου η Μαρινέλλα. Ένα μεγάλο «δώρο». Είναι παράδειγµα προς µίµηση η Μαρινέλλα. Μια πολύ σπουδαία καλλιτέχνις και ένας µεγαλόψυχος, χορτασµένος άνθρωπος που δίνει αγάπη. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και περίπου έξι δεκαετίες είναι στην πρώτη γραµµή και προχωρά ακάθεκτη µπροστά, µε το κοινό να την ακολουθεί και να την αποθεώνει…

Συνέντευξη στην εφημερίδα «RealΝews» (ένθετο περιοδικό «Reallife»), 11 Νοεμβρίου 2018


ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ

Ποιος είναι ο αληθινός καλλιτέχνης, ε; Εγώ δεν έγινα ακόμα, δεν ολοκληρώθηκα και δεν ξέρω πώς είναι. Ψάχνω να το βρω… Να σου πω κάτι; Θα ήθελα να κάνω την καριέρα της Μαρινέλλας. Τη ζηλεύω. Ο αληθινός καλλιτέχνης πρέπει να προσέξει να μη τον παρασύρει ο ειρμός της δόξας. Πρέπει, όταν μεσουρανεί και πετάει, να θυμάται ότι τα φτερά είναι κέρινα, είναι δανεικά…

Συνέντευξη για την εφημερίδα «RealΝews», Απρίλιος 2014


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΛΑΖΟΣ

Πάντα το λέω κι' είναι τιμή μου, που συνεργάστηκα με τη μεγάλη Μαρινέλλα! Έχω συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού πενταγράμμου, όπως με το Γιάννη Πάριο, την Πόλυ Πάνου, τη Δούκισσα, το Στράτο Διονυσίου, τη Λίτσα Διαμάντη, κάποια στιγμή ήμασταν μαζί και με τη Χαρούλα Αλεξίου, αλλά και με πιο νέους, με τη Βίσση, το Βελή, τον Άγγελο Διονυσίου, την Άντζελα Δημητρίου, μα, πάνω απ' όλα, η δασκάλα ήταν η Μαρινέλλα! Κάναμε κι' έξω συναυλίες μαζί και μου έδειξε και το δρόμο για το εξωτερικό. Όπως, επίσης, μου 'μαθε μυστικά της τέχνης του τραγουδιού, αλλά και των δημόσιων σχέσεων, απ' αυτήν πήρα τον αέρα, να δίνω ζωντανές συνεντεύξεις στο ραδιόφωνο. Είναι σπουδαία καλλιτέχνιδα, στρατιώτης στη δουλειά της, κυρία, φωνάρα και μεγάλη ερμηνεύτρια…

Συνέντευξη στον Κώστα Πατσαλή για το ιντερνετικό περιοδικό «Ορφέας», 21 Σεπτεμβρίου 2009


ΔΑΚΗΣ

Η καθοριστική συνεργασία ήταν με τη Μαρινέλλα, σίγουρα! Η οποία είναι αξιοθαύμαστη! Έχω δει στιγμές που να λες δεν θα μπορέσει να τραγουδήσει απ' αυτά που συνέβαιναν παρασκηνιακά κι' έβγαινε στη σκηνή και ήταν σαν να μη συνέβαινε τίποτα! Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για 'μένα!

Συνέντευξη στον Κώστα Πατσαλή για το ιντερνετικό περιοδικό «Ορφέας», 27 Ιουλίου 2012


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Η εμφάνιση μου δίπλα στη Μαρινέλλα ήταν σταθμός! Η Μαρινέλλα είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βγάλει από τον συνεργάτη της ό,τι έχει να δώσει. Η βοήθεια που μου έδωσε ήταν σημαντική. Όταν αυτός ο θρύλος της μουσικής δέχεται να τραγουδήσει μαζί σου, είναι κάτι μαγικό…

Απόσπασμα κειμένου από την επίσημη διαδικτυακή ιστοσελίδα «konstantina.gr»

Η Μαρινέλλα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και μια καλλιτέχνης όχι μόνο διαχρονική, όχι μόνο απεριορίστων δυνατοτήτων… Βλέπεις, ακόμη και σήμερα, ότι η Μαρινέλλα τραγουδάει και εντυπωσιάζει τους πάντες.

Συνέντευξη στην Σοφία Μπεκιάρη για την ιστοσελίδα «tralala.gr», Δεκέμβριος 2011


ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ

Πολλές είναι οι τραγουδίστριες με υπέροχη φωνή, πολλές είναι τραγουδίστριες με τραγούδια που αφορούν τον κόσμο. Η Μαρινέλλα πέρα απ' αυτά τα δυο στοιχεία είχε και κάτι παραπάνω! Ήταν μια αρχετυπική μορφή θηλυκότητας από το '70 και μετά. Πυκνώνει στο άτομό της μια συγκεκριμένη στάση θηλυκότητας και γι' αυτό είναι ενδιαφέρουσα, τουλάχιστον για τον Θανάση Παπαθανασίου κι' εμένα να γίνει έργο, όχι η ζωή της αλλά η προσωπικότητα και το αίσθημα που εξέφρασε όλα αυτά τα χρόνια σαν στάση γυναικεία…

Συνέντευξη τύπου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
για τη μουσικο-θεατρική παράσταση «Μαρινέλλα · Το μιούζικαλ», 4 Ιανουαρίου 2011


ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ

Μολονότι έχουμε τον ίδιο αστερισμό και ωροσκόπο, η σχέση μου με την Μαρινέλλα υπήρξε κάπως δύσκολη. Ωστόσο, ήμουνα πάντα θαυμαστής της. Και μπορεί να διαφωνούσα συχνά με το ρεπερτόριό της, όμως πίστευα πως στην πίστα ή πάνω στη σκηνή είναι μεγάλη αρτίστα. Θα 'θελα να είχα κάνει περισσότερες εκπομπές μαζί της στην τηλεόραση. Αλλά τελικά, έκανα μόνο μία, που κι αυτή σβήστηκε από το αρχείο της ΕΡΤ. Και αν έχουμε τώρα ακόμη αυτά τα αποσπάσματα, είναι γιατί τα διέσωσε το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) που έπαιζε τις εκπομπές μου τότε… Πρέπει να πω ότι η Μαρινέλλα μού έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη από την αρχή. Ούτε μια φορά δε με ρώτησε ποιο θα είναι το σενάριο. Επίσης, δέχτηκε αμέσως τους καλεσμένους που τής πρότεινα. Ήταν ο Γιώργος Μαρίνος και η Σωτηρία Μπέλλου…

Απόσπασμα κειμένου από το επίσημο κανάλι του Γιώργου Παπαστεφάνου στο «Youtube», 26 Απριλίου 2015


ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η κυρία Μαρινέλλα, με τη θεϊκή φωνή και ερμηνεία, με τιμά με τη φιλία της! Την ευχαριστώ πολύ!

Συνέντευξη για την ιστοσελίδα «gr.napster.com», Μάρτιος 2015


ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Θαυμάζω την Μαρινέλλα. Μου αρέσει το κύρος της· είναι Κυρία! Μου αρέσει η φωνή της. Δε θα υπάρξει άλλη, δεν πρόκειται να ξαναβγεί άλλη…

Τηλεοπτική συνέντευξη στην Λιάνα Κανέλλη, εκπομπή «Ψηλά τα χέρια» (MEGA), Δεκέμβριος 1989


ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΗΣ
 
Τη Μαρινέλλα την αγαπώ, την εκτιμώ και τη θαυμάζω για τη διαχείριση της φωνής της και της καριέρας της. Ξέρει να μεταλλάσσεται και να προσαρμόζεται. Το να έχεις ταλέντο είναι μεγάλη ευθύνη. «Καινούργια Βέμπο» την έλεγα τη Μαρινέλλα στο ξεκίνημά της…
 
Συνέντευξη στον Ηλία Αναστασιάδη για την ιστοσελίδα «oneman.gr», Ιανουάριος 2014


ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΟΥΔΑΡΟΣ
 
Για τη Μαρινέλλα είχα πάντα την αίσθηση που είχε όλη η Ελλάδα. Έχει συνοδεύσει τους έρωτες μας, τις δικές μας προσωπικές καταστάσεις. Στην οικογένεια την αντιμετωπίζαμε πάντα με σεβασμό. Τώρα στις πρόβες, μας λέει τα μυστικά του Τραγουδιού και μοιράζεται απλόχερα την τεχνική της μαζί μας. Μας δείχνει τον τρόπο, το πώς και το τι…
 
Συνέντευξη στην Μυρτώ Λοβέρδου, εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», 21 Μαρτίου 2010
 
Η Μαρινέλλα είναι μια γυναίκα - μύθος, με την οποία είμαι χαρούμενος που θα δουλέψω για τρίτη φορά. Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Η Μαρινέλλα τιμά και τη δουλειά και το σινάφι της.
 
Συνέντευξη στην Μαρία Λεμονιά, εφημερίδα «Το πρώτο θέμα», 29 Δεκεμβρίου 2013


ΕΥΑΓΕΛΛΙΑ ΜΟΥΜΟΥΡΗ
 
Η πρώτη κακή πράξη που έκανα μικρή ήταν εξαιτίας της: Φεύγοντας από ένα σπίτι όπου ήμασταν καλεσμένοι οικογενειακώς, έκλεψα την κασέτα με τη Μαρινέλλα που τραγουδούσε Χατζή. Την επομένη, η μητέρα μου την επέστρεψε και μου την αγόρασε. Αυτή ήταν η πρώτη δική μου Μαρινέλλα. Έχω ένα ντουέτο μαζί της και μου υπενθυμίζει ότι για να πετύχει, πρέπει να την κοιτάζω και να με κοιτάζει στα μάτια. Να είμαστε μαζί σε αυτό…
 
Συνέντευξη στην Μυρτώ Λοβέρδου, εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» (ένθετο περιοδικό «ΒΗmagazino»), 21 Μαρτίου 2010


ΤΖΕΝΗ ΜΠΟΤΣΗ
 
Μεγάλωσα με τη Μαρινέλλα. Θυμάμαι τα τραγούδια της στα πάρτι των γονιών μου. Μια φορά που πήγα να τη δω “live” δεν έμεινα να ακούσω το υπόλοιπο πρόγραμμα. Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ, που έφυγα: Ήταν σαν να έβλεπα μέσα από την κλειδαρότρυπα εκείνα τα πάρτι των γονιών μου. Άσε που λένε και τη μαμά μου Μαρινέλλα. Στην παράσταση, με τις ιστορίες που παίζουμε, “ντύνουμε” τα τραγούδια της ενώ τραγουδάμε και εμείς…
 
Συνέντευξη στην Μυρτώ Λοβέρδου, εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» (ένθετο περιοδικό «ΒΗmagazino»), 21 Μαρτίου 2010
 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ
 
…Η Μαρινέλλα ήταν για εμένα ένα μεγάλο σχολείο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η φοβερή ικανότητά της να ξεσηκώνει τον κόσμο. Πρόκειται για μεγαλειώδη καλλιτέχνιδα. Είναι ένας άνθρωπος που διψάει για ζωή. Εχει τέτοια ενέργεια που μπορεί να βάλει κάτω… εικοσάρα!
 
Συνέντευξη στον Ηλία Μαραβέγια, εφημερίδα «Εσπρέσσο», Νοέμβριος 2013